To All the Boys: P.S. I Still Love You: problemen in sprookjesland

Hoeveel alarmbellen kunnen er afgaan in drie korte zinnetjes? Na wekenlang te hebben gedaan alsof – Peter (Noah Centineo, Sierra Burgess Is a Loser , The Perfect Date ) om zijn ex (Emilija Baranac) jaloers te maken; Lara Jean (Lana Condor, Deadly Class , X-Men: Apocalypse) om de aandacht af te leiden van haar recente heimelijke liefde – ontdekt het tweetal aan het einde van To All the Boys I’ve Loved Before dat ze elkaar toch echt leuk vinden.

Lara Jean is in de wolken. ‘Mensen zeggen dat sprookjes niet bestaan. Maar soms bestaat “ze leven nog lang en gelukkig” echt! Hier heb ik van gedroomd vanaf het moment dat ik boeketromannetjes ging lezen!’

DINGDINGDINGDINGDING!

Arme Peter, die duidelijk geen idee heeft in wat voor een mijnenveld hij zich begeeft.

De eerste film, geregisseerd door Susan Johnson, was verrassend licht en luchtig, voor een belangrijk deel geholpen door het energieke optreden van Condor en Centineo (volgend jaar te zien als He-Man ). Dat je als doorgewinterde romkomkijker al snel wist dat Lara Jean en Peter elkaar uiteindelijk in de armen zouden vallen, maakte niet zoveel uit.

Maar ja, na deze film, gebaseerd op de boekentrilogie van Jenny Han, moeten er nog twee volgen. Dus wat doe je dan? Juist, je werpt allemaal obstakels op die Lara Jean en Peter vervolgens moeten zien te overwinnen. De meeste obstakels zijn voor Lara Jean, die duidelijk worstelt met het feit dat ze als voormalig muurbloempje nu date met de populairste jongen van de school, die ook al wel wat ervaring heeft met de dames. ‘Hij is zo goed in zoenen… Waarom is hij zo goed in zoenen?’, vraagt ze zich af tijdens een vrijpartij in de auto. Dan staat ze – héél toevallig – opeens ook oog in oog met een kalverliefde van de basisschool, John Ambrose McClaren (Jordan Fisher), iemand die wat betreft populariteit en liefhebberijen toch meer haar soulmate is.

Maar als puntje bij paaltje komt is Lara Jean toch echt haar eigen grootste vijand. ‘Ik ben nog nooit iemands vriendinnetje geweest’, biecht ze op tijdens haar eerste officiële date met Peter. ‘Ik hoop dat ik er goed in ben.’ Alsof vriendin zijn van iemand een rol is die je moet spelen.

Regisseur en cinematograaf Michael Fimognari (die met deze film zijn speelfilmdebuut maakt) breit alle eindjes ternauwernood aan elkaar. Maar het maakt weinig hoopvol voor deel nummer drie, eveneens van zijn hand.