Servant S02E01: sfeervol Shyamalaans sprookje over rouw

Verreweg de grootste verrassing van Apple TV+ bleek de serie Servant. Met slechts tien korte afleveringen wist het eerste seizoen van deze geniepige Apple Original in razend tempo een aangrijpend verhaal neer te zetten dat het midden hield tussen een tragisch familiedrama en een duister sprookje. Gesitueerd in een prachtig herenhuis in Philadelphia speelt de serie zich nagenoeg volledig achter gesloten deuren af. Daar ontmoeten we Sean (Toby Kebbell, Black Mirror ) en Dorothy Turner (Lauren Ambrose, Six Feet Under); hij een gerenommeerde chef, zij een tv-verslaggever die op het punt staat om weer aan de slag te gaan na haar zwangerschapsverlof. Daarom huurt ze au pair Leanne Grayson (Nell Tiger Free, Game of Thrones) in voor baby Jericho. Het enige probleem: er is geen kind om voor te zorgen. De baby in de wieg is een zogenaamde ‘reborn doll’, een angstaanjagend levensechte pop. De echte Jericho overleed bij een tragisch ongeluk toen hij dertien weken oud was, waarna Dorothy in een psychose belandde. Sindsdien behandelt ze de pop alsof het haar overleden zoontje is, een waanvoorstelling die nieuwbakken oppas Leanne tot Seans ontsteltenis blijkt te delen. Maar kort na haar aankomst blijkt er zowaar een baby van vlees en bloed in de wieg te liggen, wat Sean en zijn zwager Julian (Rupert Grint, Harry Potter) in paniek brengt.

Veel van het eerste seizoen verzandt vervolgens in amateuristische speurneuzerij – van wie is dit kind? Waar komt deze sinistere Mary Poppins vandaan? De situatie wordt er niet veel beter op wanneer Leanne en passant Bijbelse vloeken lijkt af te roepen over eenieder die haar dwarszit. Maar hard bewijs blijft uit, en na de zoveelste doodlopende weg begint Sean zich eindelijk te verzoenen met zijn nieuwe situatie. Als Dorothy het kan, kan ook hij deze baby wellicht accepteren als zijn zoon. Juist op dat moment staan Leanne’s curieuze oom George (Boris McGiver) en tante May (Alison Elliott) voor de deur, en zoals Leanne verschenen is, verdwijnt ze weer uit het leven van de Turners. Mét baby Jericho. Of is er nooit een baby geweest?

Het concept van Servant is voldoende voedingsbodem voor een beklemmende psychologische thriller. Maar met M. Night Shyamalan (The Sixth Sense, Signs) aangehaakt, zowel als producent als regisseur, ligt de mogelijkheid van een paranormale wending altijd op de loer. Spelend met deze verwachtingen weigert seriebedenker en scenarist Tony Basgallop (Hotel Babylon, Berlin Station) lange tijd de doorslag te geven. Was Jericho eigenlijk Leanne’s eigen kind? Of heeft de zwaargelovige tiener Godgegeven krachten? In een crescendo van wendingen onthult de finale van het eerste seizoen tenslotte dat Leanne’s zogenaamde oom en tante toebehoren aan de Church of Lesser Saints, een sekte geleid door May Markham die eindigde in een gewelddadige confrontatie met de politie. Vrijwel alle sekteleden, inclusief Leanne's oom en tante, zouden daarbij om het leven zijn gekomen. Dat doet de weegschaal eindelijk kantelen richting het bovennatuurlijke. Was het Leanne die de sekteleden weer in elkaar heeft gezet? Dan was het misschien ook Jericho die tot leven kwam in haar handen. Het is duidelijk een mogelijkheid waar ook Sean rekening mee houdt in de eerste aflevering van dit vervolg. Wanneer Julian de afgedankte pop bij het vuilnis zet, vist Sean hem uit de vuilniswagen om hem vervolgens zorgvuldig te wassen. Niet in de gootsteen, maar liefdevol in bad. En zo draaien de rollen in dit nieuwe seizoen langzaam om. Met Sean in de overtuiging dat zijn bloedeigen kind schuilt in deze pop, terwijl Dorothy haar journalistieke vaardigheden hervindt en zich vastbijt in het onderzoek naar de verdwenen sekte die haar kind heeft ontvoerd. Op hulp van de politie hoeft ze niet te rekenen – die weigert over het algemeen om zoekacties op de been te zetten voor doodverklaarde kinderen.

Ook dit tweede seizoen kan rekenen op de verstikkende cinematografie van Mike Gioulakis (It Follows, Us ) en de verontrustende muziek van Trevor Gureckis (The Goldfinch, Bloodline). Dat brengt de muren van het toch al beperkte decor samen tot een claustrofobisch tafereel. Bovendien zijn de eerste afleveringen van dit vervolg geregisseerd door rijzende ster Julia Ducournau, bekend van de veelbesproken horrorfilm Grave (tevens bekend als Raw ). Spanning alom dus, en daarom is de zwarte humor in de dialogen – vaak afkomstig van de hopeloos narcistische Dorothy en haar sarcastische broer Julian - een welkome verademing. Tegelijkertijd valt op dat de makers met dit nieuwe seizoen enigszins terugkrabbelen en wederom weigeren te bevestigen of er bovennatuurlijke krachten in het spel zijn. Ongetwijfeld om de spanning van het onbekende opnieuw op te voeren, maar met als bijkomend gevolg dat de opmars van het vorige seizoen overgaat in een sukkeldrafje. Maar met een gemiddelde looptijd van een half uur per aflevering krijgt Servant geen kans om echt voort te slepen. En daarmee blijft Apple’s vreemdste Originalserie absoluut het bekijken waard.