We Are Who We Are S01E01: stille wateren, diepe gronden

We hebben er even geduld voor moeten hebben, maar de serie We Are Who We Are (dat afgelopen september in Amerika al bij HBO in première ging) is eindelijk ook in Nederland te zien. En wel bij de nieuwe online on demand aanbieder Starzplay – niet te verwarren met Star van Disney+, om het allemaal even extra onoverzichtelijk te houden.

Het tv-debuut van regisseur Luca Guadagnino – gemaakt met Sean Conway, Francesca Manieri en Paolo Giordano (schrijver van De Eenzaamheid van Priemgetallen) – verloopt een beetje zoals zijn eerdere films als Call Me by Your Name , A Bigger Splash en Io sono l'amore: meanderend en dromerig. Ogenschijnlijk zonder duidelijk doel, maar wel degelijk doelbewust.

De eerste aflevering volgt de stuurse tiener Fraser Wilson (Jack Dylan Grazer, Shazam, It), die met zijn twee moeders, kolonel Sarah (Chloë Sevigny, Big Love ) en legerdokter Maggie (Alice Braga, Queen of the South ), zijn intrek neemt op een Amerikaanse militaire basis in Italië.

Fraser doet er alles aan om naar de buitenwereld een zo onverschillig mogelijk imago te projecteren, met in het oog springende kleding, zijn peroxide-blonde haar, een dun laagje lipbeharing dat door moet gaan voor een snorretje, en zijn alomtegenwoordige earpods. Maar alle uiterlijke vertoon maskeert een onzeker jongetje.

Iets waar de wereldwijze Britney (Francesca Scorsese, inderdaad de dochter van) dan ook direct doorheen prikt wanneer ze hem en zijn stalkerachtige gedrag observeert. Toch is het niet Britney waardoor Fraser zich tot het clubje vrienden waar zij ook toe behoort voelt aangetrokken, maar de meer mysterieuze en zwijgzame Caitlin (acteerdebuut van Jordan Kristine Seamón). Maar niet om de reden die je wellicht denkt.

We Are Who We Are biedt een interessant inkijkje in het leven op een militaire basis, een stukje Amerika in het buitenland, waar iedere supermarkt op iedere basis precies hetzelfde is. ‘Dan raken we de weg niet kwijt,’ aldus Britney, die met haar militaire ouders al de hele wereld is afgereisd, maar nog nooit in New York is geweest.

Maar een van de sterkste kanten van Guadagnino is de nieuwsgierigheid en welwillendheid waarmee hij zijn personages beziet, zonder blind te zijn voor hun gebreken. Zo kan Fraser zowel onzeker en ongelukkig zijn, als stierlijk vervelend en verwend. Ook de dynamiek tussen Fraser en zijn ouders wordt mooi neergezet. Zijn toch ietwat ongezonde band met moeder Sarah, bij wie hij zere plekjes beter kust, en de meer nuchtere relatie die hij er met moeder Maggie op na houdt.

In de wereld van Guadagnino gebeurt op het eerste gezicht heel weinig, maar uiteindelijk toch een heleboel.