The Chair S01E01-02: ontroerende slapstick

Actrice Sandra Oh heeft met haar rollen in Grey’s Anatomy en Killing Eve al lang en breed bewezen dat ze geestig is, en dat ze in staat is om dramaseries naar een hoger niveau te tillen. In The Chair speelt ze professor Ji-Yoon Kim, het nieuwe hoofd van het departement Engels aan de gefictionaliseerde Amerikaanse universiteit Pembroke (denk aan Harvard). Ze is de eerste vrouw en persoon van kleur aan wie deze eer toekomt. En dus ontdekt ze al snel dat niet iedereen op de veranderingen die ze voor ogen heeft zit te wachten – Pembroke is een plek die naarstig leunt op door witte mannen bedachte tradities.

En dan blijkt de faculteit ook nog met grote problemen te kampen: er zijn 30 procent minder aanmeldingen dan vorig jaar. Kims baas, gespeeld door David Morse, adviseert het kersverse afdelingshoofd om drie van de oudere docenten – die ook nog eens een bak geld verdienen – eruit te werken. Maar de fraterniteit tussen de vakgenoten blijkt aanvankelijk onverwoestbaar: er moet een andere mouw aan dit probleem gepast worden. Tegelijkertijd wil Kim meer mensen van kleur introduceren, onder meer door haar collega (Nana Mensah) een belangrijke functie toe te kennen.

En dan is er een grote stoorzender te ontwaren. Jay Duplass speelt de populaire professor Bill Dobson. Zijn vrouw is recent overleden en zijn dochter is aan de andere kant van het land gaan studeren, dus verdrinkt hij zichzelf in de drank en komt hij voortdurend te laat voor zijn lessen. Hij is qua gedrag en professionaliteit in dat opzicht precies het tegenovergestelde van Kim. Hoewel de twee wel goede vrienden zijn.

Amerikaanse televisiecritici merkten de afgelopen zomer op hoezeer veel televisiedrama’s van deze tijd draaien om de sores van witte mannen van middelbare leeftijd. Dat is ook de achilleshiel in The Chair. De scènes die draaien om Kim zijn interessanter dan het zelfmedelijden van Dobson. En Dobson is ook een toonbeeld van waar witte mannen in bepaalde contexten mee weg kunnen komen. Het is bijna alsof de producenten van de reeks – die overigens door actrice Amanda Peet is bedacht – tijdens het schrijfproces zeiden: leuk zo’n drama over een Amerikaans-Koreaanse vrouw aan een roemruchte faculteit, maar moet er niet nog een witte man bij?

The Chair spreekt zichzelf in zijn intenties in die zin een beetje tegen. Het drama eist meer aandacht voor vrouwen van kleur, maar belicht tegelijk weer de aloude witte man van middelbare leeftijd. Maar Sandra Oh compenseert een boel. De actrice excelleert in slapstick, maar weet ook regelmatig te ontroeren; een zeldzame combinatie. Bovendien geeft Peet met The Chair een interessant inkijkje in de dynamiek aan een Amerikaanse universiteit. Met personages die vanwege hun beroep ook nog eens heerlijk eloquent spreken.