Space Force S01-03: satirische werkplekkomedie

'Ik heb altijd een van de strijdkrachten willen leiden. Ik ben letterlijk en figuurlijk neergehaald, maar krabbelde altijd overeind', aldus generaal Mark R. Naird (Steve Carell, The Office) tijdens zijn onderscheidingsspeech voor de vierde opgespelde ster op zijn uniform. Het is een heugelijke dag die hij viert met zijn vrouw Maggie (Lisa Kudrow, Friends) en dochter Erin (Diana Silvers, Ma). Nairds doorzettingsvermogen wordt opnieuw getest wanneer de (tweetende) president hem beveelt om een nieuwe militaire afdeling te leiden: de Space Force.

‘Kisten op de maan’ is het devies van hogerhand. Naird dient binnen één jaar satellieten in de ruimte te lanceren en de gevoelige overheidsinformatie te beschermen. In zijn omvangrijke taak dient hij ook, in 2024, Amerikanen naar de maan en daarbuiten te vervoeren. Een jaar later is de Space Force klaar om een satelliet van 6 miljard dollar te lanceren, maar adviseur dr. Adrian Mallory (John Malkovich, The New Pope ) raadt de geplande lancering af, omdat de luchtvochtigheid is uitgeschakeld. Er is een congresdelegatie op komst, maar iedereen op de militaire basis, van zijn assistent-generaal Brad Gregory (Don Lake, NCIS) tot de Russische verbindingspersoon Yuri 'Bobby' Telatovich (Alex Sparrow, UnREAL ), denkt dat de lancering wordt geschrapt. Dr. Mallory doet zichzelf voor als de baas van het project, in plaats van Naird.

Carell is de grote ster uit de Amerikaanse versie van The Office, en Greg Daniels de door de wol geverfde scenarist achter die komedie. Het duo heeft op papier alle vaardigheden om van het door hen bedachte Space Force een komisch pareltje te maken, maar het heeft niet volledig de gewenste uitkomst.

De eerste afleveringen tonen een matige werkplekkomedie in plaats van scherpe satire, ondanks de solide sterrencast. Het is onmogelijk om geen vergelijking te trekken met Carell’s rol als Michael Scott uit The Office. Hoewel Naird niet zo dom is als de Scott van het eerste seizoen, wordt al snel duidelijk dat enige zelfkennis bij de beste man ontbreekt.

Naird loopt rond met blinde vlekken, zoals te zien is in de uitwisseling met dr. Chan Kaifang (Jimmy O. Yang, Silicon Valley ), die hij aanziet als een mogelijke spion. 'Waar kom je vandaan, Chan?', vraagt de generaal, waarop de onderzoeker droogjes reageert met 'Ohio'. Terwijl Mallory hem aanspreekt op zijn vooroordelen is het een makkelijke grap van de makers om aan te geven hoe de generaal naïef is en niet bewust van zijn gedrag. Het is overigens (deels) de chemie tussen Malkovich en Carell - die strijden tussen wetenschap en militaire behoeften - die de serie overeind houdt.

Licht commentaar op de zinloosheid van Space Force en enkele grappen en verwijzingen naar de Trump-regering daargelaten, is de werkplekkomedie Space Force de belichaming van een goede grap zonder een geslaagde punchline.