Losing Alice S01E01-02: zwoel en bloedstollend

De erotische thriller was ooit, in de jaren 80 en 90, gemeengoed in de bioscopen, maar verdween gaandeweg, misschien wel omdat de belangstelling voor zwoele, bloedstollende verhalen afnam. Of omdat filmstudio’s meer films besloten te produceren voor een groot publiek; een onvervalste erotische thriller draagt nu eenmaal het predicaat 16+ (of soms zelfs 18+), waardoor je als filmproducent al meteen een gedeelte van het kijkerspubliek uitsluit. Mooie voorbeelden uit dit genre zijn Brian De Palma’s Body Double (1984), Paul Verhoevens Basic Instinct (1992) en het recentere Gone Girl (2014) van de hand van David Fincher. Het is overduidelijk dat de showrunner van Losing Alice, Sigal Avin, deze klassiekers kent.

Het Israëlische drama wordt wel omschreven als ‘Faustiaans’, en dat klopt zonder twijfel: Losing Alice draait om een 47-jarige filmregisseur (Ayelet Zurer speelt Alice) die geobsedeerd raakt door een 24-jarige scenarist (Lihi Kornowski als Sophie) die een ogenschijnlijk meesterwerk heeft geschreven. Maar welk offer moet Alice brengen om Sophie's geesteskindje tot leven te kunnen brengen? Saillant in het verhaal is dat Alice’ echtgenoot David (Gal Toren) de hoofdrol gaat spelen in de film, die naar verluidt gevuld zal zijn met talloze stomende, expliciete seksscènes. Al snel wordt geïnsinueerd dat David een oogje krijgt op Sophie.

Of is dit een passage uit het script? Avin neemt voortdurend een loopje met de realiteit, waardoor Sophie’s beoogde film begint te lijken op het leven dat Alice en David leiden. Tegelijkertijd speelt het leeftijdsverschil tussen de twee vrouwen ook een rol van betekenis: Sophie wil zich vestigen aan het firmament; Alice wil bewijzen dat ze het nog kan. Sophie bezit de jeugdige schoonheid; Alice is – getuige oude foto’s op sociale media – niet meer de jongste. Uit deze tegenstellingen ontstaat een zekere latente spanning die in menig scène voelbaar is. Slaan meester en protegé de handen ineen? Of worden ze elkaars vijanden?

Deze voortdurende strubbelingen worden kracht bij gezet door de omineuze klassieke composities van Tom Armony, Tom Darom en Assa Raviv; muziek die niet zou misstaan in de films noirs van Alfred Hitchcock. Losing Alice voelt in dat opzicht bij vlagen als herkenbaar, een oude vriend, waardoor je bijna vergeet dat de televisiereeks is gesitueerd in Israël. Met personages die naar elkaar smachten, elkaar begluren, en met geheimen en intriges die het daglicht niet verdragen. Avins drama geeft in dat opzicht nieuw elan aan het genre van de erotische thriller. Een genre waar met de versnippering van het televisie-aanbod misschien nu wel meer animo voor is.