Cast S01: castingbureau als vrolijk symbool voor verscheurd Nederland

Foto credits: NTR / Martijn van Gelder

Een satire over deze tijd – dat stond schrijvers Niek Barendsen ( Welkom in de Gouden Eeuw ) en Ilse Warringa ( De Luizenmoeder ) voor ogen met Cast. Als arena kozen zij voor een castingbureau dat op de rand van de afgrond is beland nadat de baas (Gijs Scholten van Aschat) in een MeToo-storm belandde. Zakenpartners Mike (Michiel Nooter) en Helen (Jacqueline Blom) moeten alle zeilen bijzetten om een doorstart te maken. In dit moeizame proces moeten ze al hun eigenwaarde opzijzetten om zowel klanten als acteurs weer voor zich te winnen.

Barendsen en Warringa lopen zelf al decennia rond in het vak en putten voor hun serie dus uit een schat aan ervaring. Alle heikele onderwerpen die de Nederlandse samenleving nu tot op het bot polariseren passeren de revue – van (doorgeschoten?) inclusiviteit tot cancelcultuur, van seksueel wangedrag tot de MeToo-discussie. Niemand wordt gespaard in de vileine blik van de schrijvers.

'Alle grote talenten zijn narcisten, ons grootste talent is dat we daarmee om kunnen gaan', constateert Helen in de tweede aflevering. Hilarisch zijn de discussies over hoe ver 'colorblind casten' moet gaan. 'Willem van Oranje was een witte man, mét armen én benen!', roept Mike gefrustreerd als woke-adviseur Kiki (Claire Bender) bepleit dat de 'Vader des Vaderlands' ook door een zwarte acteur met beperkingen moet kunnen worden vertolkt.

Waar verguisde Talpa-satire Five Live zijn toevlucht nam tot pruikjes en maniertjes, maakt Cast heel slim gebruik van échte BN'ers die in de serie een uitvergroting van zichzelf spelen: van Karin Bloemen tot Birgit Schuurman, van Leo Alkemade tot Willeke van Ammelrooy. De bekende collega's reflecteren zelf ook op hun eigen verleden. Zo verwijst Ferry Doedens naar zijn ervaringen met pornosite OnlyFans en brengt Imanuelle Grives haar arrestatie voor drugshandel op een Belgisch festival ter sprake. Elise Schaap knipoogt naar haar verleden vol generieke romantische komedies.

Knap genoeg ontwikkelt Cast zich gaandeweg steeds meer richting drama. De wereld blijkt helemaal niet alleen te bestaan uit 'deugzakken en klootzakken', zoals Warringa het zelf omschrijft. Maar alle uitersten groeien langzaam toch naar elkaar toe als er maar een klein beetje meer begrip wordt getoond voor elkaars standpunten. Dat pleidooi maakt Cast niet alleen een pijnlijk actuele, maar vooral diep urgente serie over Nederland anno 2023.