Zero Chill S01E01-03: problemen op het ijs

Het zit de vijftienjarige kunstschaatsster Kayla (Grace Beedie) niet mee. Niet alleen hebben haar ouders hun hele leven overhoopgegooid door van Canada naar Engeland te verhuizen, puur voor de ijshockeycarrière van haar oudere broer ‘Mac’ (Dakota Taylor), het betekent ook dat ze het in Engeland opeens zonder haar vaste schaatspartner en beste vriend Jacob (Kenneth Tynan) moet doen.

Terwijl haar ouders zich vooral bezighouden met Mac – en met het bakken van grote ladingen bananenbrood – glipt Kayla elke avond na sluitingstijd de ijshockeybaan binnen om via Zoom toch met Jacob te kunnen trainen. Want hoe vindt ze in hemelsnaam een andere partner met wie ze dezelfde klik heeft als met hem?

De makers doen in ieder geval een halfslachtige poging om de belangrijkste personages hun eigen dromen en motivaties mee te geven, zelfs al passen deze allemaal op een Post-it. Sky (Jade Ma), de nieuwe vriendin van Skylar, zou dolgraag willen ijsschaatsen, maar kan dit om gezondheidsredenen niet. Ava (Anastázie Chocholatá), de dochter van de eigenaar van de ijshockeyclub, wordt door haar moeder gedrild tot kunstschaatsster, maar wil veel liever ijshockeyen. En Mac vindt zichzelf te goed om te hoeven samenwerken met zijn teamgenoten. Iets wat zijn coach (Oscar Skagerberg), tevens een oud-collega van Macs vader (Doug Rao), niet eens zo’n erge eigenschap lijkt te vinden.

Een groter probleem is dat, zelfs na drie afleveringen, niet helemaal duidelijk is welke kant de serie nu precies op wil gaan. Gaat het om Kayla’s zoektocht naar passende vervanging, bijvoorbeeld in de gedaante van een mysterieuze kunstschaatser in ijshockeytenue? Of wil Kayla koste wat kost verder met Jacob, in welke vorm dan ook? En in welk alternatief universum speelt de serie zich eigenlijk af, waarin een tienermeisje zonder problemen alleen in het donker in Engeland de straat op kan?

De serie doet veel voorzetten, maar slechts weinig bereiken – vooralsnog – hun doel.