Young Wallander S02E01: aardige seizoensopener

Foto credits: Andrej Vasilenko / Netflix

‘Het leven is niet eerlijk’, vertelt rechercheur Frida Rask (Leanne Best) aan haar collega Kurt Wallander (Adam Palsson) nadat ze het graf hebben bezocht van hun baas, Josef Hemberg (Richard Dillane), die vorig seizoen het loodje legde. Terloops meldt ze Wallander ook dat ze zijn ontslagbrief niet heeft doorgestuurd, omdat ze vindt dat hij weer aan het werk moet. Even later in de openingsaflevering van het tweede seizoen, getiteld Killer’s Shadow , komt de jonge diender in gesprek met z’n love interest Mona (Ellise Chappel) ook tot inkeer: ‘Ik moet accepteren dat ik dingen moet doen die ik niet leuk vind.’

Wallander begint in dat opzicht langzaam maar zeker te lijken op de volwassen televisievariant die de afgelopen decennia al in Zweedse en Britse vorm op de buis te zien was. Maar zo ver zijn we nog niet; Palsson ís een jonge hond die een jonge hond speelt. In een verhaal waarin de bezoeker van een nachtclub nadat hij een vrouw ontmoet ineens wordt doodgereden in een benauwend steegje. Hoewel Wallander eerst niet de identiteit van de jongen kan achterhalen omdat zijn gezicht zodanig verminkt is, komt hij er even later achter dat hij ‘die kid is die zijn leraar heeft vermoord’.

En dan is er ook nog een link met een neonazi die na een gevangenisstraf uit te hebben gezeten ook de nachtclub aandeed. Hij bezocht de jongen en het lijkt erop dat ze snode plannen hadden. Alles ligt in die zin open in de seizoensopener van Young Wallander. Er wordt naarstig gespeeld met mogelijke verhaalwendingen en red herrings , terwijl Wallander lastig wordt gevallen door zijn baas die zich afvraagt of de jongeling er weer een potje van gaat maken - we hopen natuurlijk van wel. Het resultaat is opnieuw een aardige Zweeds-Britse whodunit.