Work in Progress S02E01: ontroerend en uit het leven gegrepen

Foto credit:s ViacomCBS

Het leven is een miserabele exercitie, zo miserabel dat je er soms maar om moet lachen als een boer met kiespijn. Dát is nog steeds de crux van Work in Progress. De verhouding tussen Abby (Abby McEnany is tevens showrunner) en de veel jongere trans man Chris (Theo Germaine) groeide niet uit tot een relatie en Abby is dientengevolge in diepe rouw. Tegen een therapeut zegt ze: ‘Het leven leidde me af van het plegen van zelfmoord. Shit blijft maar gebeuren.’ En ja, ‘een’ therapeut. Abby verslindt ze bij de vleet. Ze zoekt naar iemand die haar kan helpen met haar leed, maar ze is ook wel érg kieskeurig.

Een zwarte – zijn huidskleur komt zometeen terug - zielenknijper is niet goed genoeg omdat hij een grammatische fout maakt; een andere psychiater draagt rare sandalen. En als ze dan eindelijk haar match vindt, dan blijkt deze dame uitgerekend haar ex in behandeling te hebben. Een toevalligheid die wel leidt tot een bijzonder geestige inzinking van Abby, die met de staart tussen de benen de behandelruimte verlaat. Wanneer ze een collega van kleur – een man die werkt als copywriter en dus taalkundig behendig is - vertelt over de bovengenoemde grammaticafout en vraagt of het racistisch was geweest als ze er wat van had gezegd, dan pareert hij kort: ‘Nee.’

Maar als haar collega een taalfout maakt, mag zij er dan iets van zeggen? De collega reageert ad-rem: ‘Echt niet, dan zou ik je uit mijn leven redigeren.’ Het tweede seizoen van Work in Progress is een aaneenschakeling dit soort geestige vernuftigheden. Zoals in de openingsscène, waarin Abby heerlijk droomt over een ijzig meer waar de wind overheen giert. Het geluid van de wind gaat langzaam over in het gesnurk van haar vriendin Campbell (Celeste Pechous), die naast haar in bed ligt met een slaapapneumasker op haar gezicht. Work in Progress voelt dankzij dit soort fijne scènes als uit het leven gegrepen.

Het zal geen verrassing zijn als Abby’s verdriet nog even doorzet en de basis vormt voor de rest van het seizoen. Dat kan gewoon in dit tijdperk van ‘peak televisie’. Work in Progress speelt hierin een bescheiden maar zeer relevante rol.