Vice Principals S1E1: politiek incorrecte strijd om de macht

 

Op de dag dat de oude conrector (een cameo van Bill Murray) afscheid neemt om voor zijn stervende vrouw te gaan mantelzorgen, barst de strijd om zijn opvolging los tussen de vuilbekkende macho Neal Gamby (Danny McBride) en de flamboyante Lee Russell (Walton Goggins). Dit culmineert in een moddergevecht dat enigszins doet denken aan een persiflage op de Amerikaanse strijd om het presidentschap. Het is verdomd moeilijk geen eigenschappen van Donald Trump in McBride's personage te herkennen.

In de eerste aflevering van Vice Principals zien we het meeste van Gamby, die de sociale voelsprieten van een doorgesnoven uitsmijter bezit. Zijn huwelijk is naar de knoppen, collega's lachen hem uit, leerlingen verachten hem. McBride zet een soort Telegraaf -lezer on steroids neer. Uitgedost met een dikke onderbuik vol bier spuwt hij passief-agressieve misogynie, homohaat en racisme. Maar toch, je hebt met hem te doen als hij aan het eind van de dag eenzaam in zijn woonkamer tussen de onuitgepakte verhuisdozen in zijn leunstoel zit. Dan is aartsvijand Russell vrolijkere kost; hij is populair, modieus, hip zelfs, maar ook enorm achterbaks. Walton Goggins stal de show al in Tarantino's The Hateful Eight en is ook hier in vorm als zuidelijke charmeur. De mannen zullen echter moeten samenwerken om een gezamenlijke vijand te verslaan: Dr. Belinda Brown, die tot grote schrik van de twee als nieuwe conrector wordt aangesteld. Het zal ongetwijfeld de rode lijn vormen tijdens de rest van dit eerste seizoen.

Voor HBO maakte McBride eerder Eastbound & Down , en die serie is vergelijkbaar met Vice Principals. Beide spelen zich af op een school en gaan over volwassenen die hun leven op hilarische wijze uit de rails laten lopen. Daarnaast heeft het wel iets weg van Community : net zo absurd, maar groffer en minder intelligent. Meer zoals Danny McBride zelf. En ja, dat is dus enorm grappig.