The Time Traveler's Wife S01E01-03: tijdreisromance vol zelfsabotage

De voorliefde van scriptschrijver Steven Moffat ( Sherlock , Doctor Who , Coupling ) voor het boek The Time Traveler’s Wife van Audrey Niffenegger is alom bekend. Zo was onder andere de Doctor Who -aflevering The Girl in the Fireplace  (seizoen 2, aflevering 4, te zien bij Amazon Prime), waarin de tiende Doctor (David Tennant) Madame de Pompadour (Sophia Miles) ontmoet, direct geïnspireerd op de liefde tussen tijdreiziger Henry en een gewone sterveling Claire in het boek. Bij de eerste ontmoeting tussen de elfde Doctor (Matt Smith) en Amy Pond (Karen Gillan) deed Moffat dit nog eens dunnetjes over.

Dus als iemand het boek – in 2009 al verfilmd met Eric Bana en Rachel McAdams – tot een waardige tv-adaptatie zou kunnen bewerken, dan is het Steven Moffat.  

Toch is de tv-serie, vanaf 16 mei te zien bij HBO Max, geen onverdeeld genoegen. Nu vraagt de centrale liefdesrelatie al om een zekere behoedzaamheid. Voor Claire (vanaf 16 jaar gespeeld door Rose ‘You Know Nothing, Jon Snow’ Leslie) begon deze immers al toen ze 6 was en Henry (Theo James, Divergent -serie), tijdreiziger tegen wil en dank, 36. Dat ze pas echt voor het eerst het bed delen wanneer Claire 20 is en Henry 28 maakt niet uit. Claire is dan al veertien jaar lang klaargestoomd voor een leven als Henry’s vrouw.

Maar in plaats van tact presenteert Moffat dit feit in grote neonletters. Tijdens Claires eerste kennismaking met Henry is ze net haar speelgoedpaard aan het ‘groomen’, een Engels term die in dit geval slaat op verzorgen, maar ook op kinderlokken. ‘Mijn libido heeft zich om jou heen gevormd’, verwijt Claire Henry ook later.   

Zo maakt de serie wel meer vreemde keuzes die - op een verkeerde manier - afleiden. Zoals de pruiken van Theo James, een 36-jarige Rose Leslie die een hitsige 16-jarige speelt, en onnodige herhalingen van precies dezelfde scènes. Het meest raadselachtig zijn nog de terugkerende video-interviews à la When Harry Met Sally, waarin Claire en Henry ons een spoedcursus ‘Gedragsregels en valkuilen van daten met een tijdreiziger’ geven.

Zonde. Want de serie bevat wel degelijk elementen die zowel interessant als aangrijpend zijn. Zoals de wetenschap dat de levens van Claire en Henry met elkaar verstrengeld zijn als in een Möbius-strip. De volwassen Claire maakt van de lompe jonge Henry de rots in de branding die Claire de tiener door een moeilijke tijd helpt. Of het feit dat Henry gedoemd is om de tragische dood van zijn moeder (Kate Siegel, Hush , The Haunting of Hill House ) steeds opnieuw te beleven, zonder er ook maar iets aan te kunnen doen. En dan is er nog het mysterie rondom een onheilspellende bloedplas die steeds verschijnt en weer verdwijnt.  

Maar iedere keer wanneer een aflevering ook maar iets van emotionele resonantie dreigt te vertonen, lijkt de serie zichzelf bewust te saboteren, en is er weer een vreemde tijdsprong, een in het oog springende pruik, of maakt Claire weer een ongemakkelijke seksuele toespeling (Claire, in de aanloop naar de eerste keer seks met Henry: ‘Ben ik niet gegroeid? Oh, bij jou groeit er ook iets!’)

Liefhebbers van mannelijk naakt komen wel volop aan hun trekken. Omdat Henry iedere keer wanneer hij tijdreist zijn kleren verliest (weer een referentie naar The Terminator , in de kern ook een tijdreisromance ), zijn de blote billen van Theo James regelmatig te bewonderen. Of het genoeg is om de aandacht zes afleveringen lang vast te houden, dat is aan de kijker.