The Sommerdahl Murders S02E01: matige krimi rammelt aan alle kanten

Foto credits: KRO-NCRV

Forensisch expert Marianne (Laura Drasbaek) beschouwt haar zoen met Flemming (André Babikian) aan het einde van het eerste seizoen van The Sommerdahl Murders als de 'liefde tussen twee vrienden die zich aanpassen aan een veranderende wereld'. Het is een heerlijk pseudo-poëtische manier om te legitimeren dat je aan het tongen was met de werkpartner van de man met wie je al 25 jaar bent getrouwd. En rechercheur Dan (Peter Mygind) – die tijdelijk in z’n bootje woont - hoopt eigenlijk dat hij het spoedig weer kan bijleggen met de vrouw, die het vreselijk vindt dat haar echtgenoot zo’n hart voor de zaak heeft (in plaats van hart voor haar).

Ironisch genoeg hebben de twee aan het einde van de eerste aflevering een soort date gepland. Maar Dan moet afbellen, omdat hij – je raadt het al – bezig is met een moordzaak. In die zin draait The Sommerdahl Murders ook in het tweede seizoen net zoveel om de moorden als om het krakkemikkige huwelijk tussen de agent en de onuitstaanbare onderzoeker. Dit laatste – dat Marianne vooral een irritante aanwezigheid is – wordt nog eens onderschreven wanneer blijkt dat Marianne ooit een relatie heeft gehad met de rockster die in de eerste aflevering dood wordt aangetroffen. Dat is wel heel toevallig, en betekent tegelijk meer ‘screen time’ voor Marianne.

Niet dat Dan en Flemming nu per se memorabel zijn. Houterig acteerwerk is eerder regel dan uitzondering in de Deense krimi. Mooi is ook hoe tenenkrommend een vriend van de rockster zijn liefdesleven omschrijft: 'Hij had een stabiele relatie met z’n gitaar.' Sowieso is de notie of het idee van een rockster nog niet doorgedrongen tot de makers van The Sommerdahl Murders. En van wie heeft de rockster ooit zijn gitaar gekocht? Van Eric Clapton, uiteraard. Een Strat uit 1959. Want alle kijkers moeten wel bekend zijn met de naam van de vorige eigenaar, zoveel is duidelijk. Of de scenaristen doen maar wat. Niettemin rammelt het misdaaddrama aan alle kanten.

Is het bovendien de bedoeling dat sommige scènes hilarisch zijn? Zoals wanneer een kennis van de rockster tegen Marianne zegt: 'Ik ken je nog van toen, wat ben je oud geworden.' Of wanneer aan het begin van de aflevering de rockster onder de twee grafstenen van zijn ouders wordt gevonden – een koddig gezicht. The Sommerdahl Murders is wat dat betreft, en dat is een treurige conclusie, een van de matigste detectives op de Nederlandse televisie.