The Devil All the Time: imponerende Southern Gothic

Romancier Donald Ray Pollock (1954) groeide op in het gehucht Knockemstiff in de Amerikaanse staat Ohio. In 2011 debuteerde hij met The Devil All the Time, over verschillende zondaars wier levens nabij het dorp verstrengeld raken. Filmmaker Antonio Campos (wiens Christine uit 2016 ook een mustsee is) besloot het gelauwerde boek te verfilmen. Pollock verzorgt zelf de voice-over in een buitengewoon akelige maar boeiende tragedie, die zich eveneens afspeelt in het dorpje Stone Coal Creek in West-Virginia. Toen The Devil All the Time uitkwam werd het boek meteen gekwalificeerd als onvervalste Southern Gothic: dat predicaat verdient de film ook.

Het Southern Gothic-genre bestaat uit verhalen verteld vanuit rurale plekken in Amerika waar de tijd lijkt stil te staan en waar ellende wordt gemaskeerd met devotie. Denk bijvoorbeeld aan Sharp Objects (2018). In The Devil All the Time – gesitueerd in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw – zien we hoe Arvin Russell (Tom Holland in een imposante rol) al van jongs af aan wordt geconfronteerd met een buitengewoon gewelddadige en gecorrumpeerde wereld. Zijn vader Willard (Bill Skarsgard imponeert eveneens), een veteraan die in de Tweede Wereldoorlog vocht, toont hem dat je niet met je moet laten sollen. Wraak hoort net zo goed bij het leven als liefde.

Die dualiteit, goed en kwaad verenigd, komt voortdurend naar voren in de film. Met prekers (waaronder Robert Pattinson) die hun gevolg sommeren een zondeloos leven te leiden, terwijl ze zelf het grootste kwaad op aarde vertegenwoordigen. En ondertussen maakt Arvin tegenslag na tegenslag mee. Zijn moeder overlijdt aan kanker, zijn vader pleegt zelfmoord. Hoe hard er ook wordt gebeden, niets helpt. Misschien is dat wel de kernboodschap in The Devil All the Time: er zijn in het leven geen magische uitwegen, dit is het, hier moet je het mee doen. Vandaar ook dat verschillende gewelddadige scènes niet eindigen in een soort resolutie die we soms gewend zijn uit films.

Er weerklinkt ook een soort overlevingsdrang in de film die je als beestachtig of instinctief kan omschrijven. De lokale sheriff is bereid tot bloedvergieten om zijn reputatie te behouden; een moordend echtpaar doet er alles aan om uit de kluwen van de politie te blijven. En Arvin wordt zelf ook gedwongen om zijn instinct te gebruiken; om de kogels uit zijn pistool te laten gelden. Met als gevolg dat The Devil All the Time een aaneenschakeling is van groteske taferelen, van het macabere. De film vraagt in dat opzicht veel van de kijker, geduld en een sterke maag. Maar het levert evenwel wat op: schitterende acteerprestaties.