The Adam Project: prima tijdreistussendoortje

Als je als 12-jarige je veertigjarige ik iets zou kunnen vragen, wat zou dat zijn? Het antwoord, in ieder geval voor Adam (Walker Scobell), is lichtelijk teleurstellend: hij wil graag van zijn veertigjarige versie, gespeeld door Ryan Reynolds ( Deadpool , Free Guy ), weten wanneer hij diens spierballen kan verwachten en of hij het straks goed doet bij de meisjes.

Eerlijk is eerlijk: ook de volwassen Adam is in eerste instantie niet bijster geïnteresseerd in zijn jongere ik. Hij is druk bezig met voorkomen dat in 2018 Maya Sorian (Catherine Keener), de zakelijk partner van zijn vader en wetenschapper Louis (Mark Ruffalo), met zijn tijdreisformule aan de haal gaat en zo de wereld zal verdoemen. Oude Adam kwam per ongeluk eerst in 2022 terecht.

Waar het tijdreizen aangaat houdt regisseur Shawn Levy ( Stranger Things , Free Guy , Night at the Museum ) het redelijk simpel. Ga terug in de tijd, voorkom X, en alles is goed. Ook wat betreft de dystopische toekomst zullen we zelf ons verbeeldingsvermogen moeten gebruiken. ‘Ken je The Terminator ? Dat is onze toekomst, tijdens een goede dag.’

Reynolds geeft ons precies wat we van hem verwachten: een laconieke man die voor elke situatie wel een gevat antwoord paraat heeft. Scobell is goed gecast als ‘mini me’, met dezelfde droge replieken, maar nog zonder de sixpack. Alleen de actrices – Keener, Jennifer Garner als Adams moeder, en Zoe Saldaña als Adams vriendin uit de toekomst - hadden wel meer schermtijd en uitdaging verdiend.

The Adam Project  is een prima tijdreistussendoortje. Zolang je er niet al te veel van verwacht.