Sophie: A Murder in West Cork S01E01: fascinerend maar revelaties ontbreken vooralsnog

De nieuwe true-crime-reeks Sophie: A Murder in West Cork draait om een moord waarvoor momenteel niemand vastzit. Hoewel de mogelijke moordenaar wel als getuige en verdachte wordt opgevoerd in het drieluik, dat draait om de Française Sophie Toscan du Plantier die op 23 december 1996 vermoord werd aangetroffen vlakbij haar huis in het afgelegen Cork County. Een onstuimige plek in het zuidwesten van Ierland, aan het einde van de beschaving, gesitueerd aan grillige rotspartijen. Daar was Toscan du Plantier, documentairemaker en schrijver van beroep, een film aan het voorbereiden toen haar hersens twee dagen voor kerst werden ingeslagen.

Documentairemaker John Dower (My Scientology Movie, 2015) probeert te achterhalen waarom er nooit iemand achter de tralies is gezet voor deze moord door een keur aan getuigen te interviewen. Zoals een betrokken rechercheur die al meteen stipuleert dat hij ‘niet zo goed werd betaald als Columbo’ en dat de moord de eerste was in 100 jaar in de streek. DNA-onderzoek was bovendien ook niet zo ver, dus hadden ze wel een theelepel bloed nodig van de plaats delict, en die hoeveelheid konden ze niet vinden. Daags na de moord trokken agenten langs de deuren van de omwonenden en vroegen ze een nietsvermoedende vrouw – zelf lesbienne – of de moordenaar misschien op vrouwen viel.

Waarmee het gebrek aan professionaliteit en knowhow bij de politie treffend wordt geïllustreerd. Tussendoor mag ook de persoon die altijd werd verdacht van de moord commentaar leveren op de gebeurtenissen van toen, in en om het dorp waar hij ook woonde. Dat is vooral interessant voor kijkers die niet bekend zijn met de moordzaak. En je krijgt ook meteen een idee waar Dower naartoe wil: de suggestie wekken dat die persoon – een naam noemen in een recensie zal vast en zeker een averechts effect hebben op de spanningsopbouw in de reeks – toch schuldig is. (Hoewel ook andere potentiële verdachten de revue passeren.)

De vraag rijst evenwel: doet John Dower iets nieuws? Of is hij slechts het verhaal aan het hervertellen? Een zonde waar wel meer documentairemakers zich schuldig aan maken. In de eerste aflevering lijkt dit bij vlagen wel het geval. Waardoor te hopen valt dat nieuwe vondsten zich in de twee resterende delen aandienen. Zodat je als kijker niet weer drie uur naar iets gekeken hebt wat je in luttele minuten had kunnen lezen op Wikipedia.