Sick Note S01: gekunstelde donkere komedieserie

‘Ik vertel weleens een leugentje om bestwil, maar over kanker lieg je niet’, aldus Daniel, terwijl hij zijn vriendin probeert te overtuigen van de ernst van de situatie. Sick Note is een zesdelige donkere komedieserie over het verwarde web dat ontstaat om een leugen in stand te houden.

De nietsnut Daniel (Rupert Grint, Harry Potter) rookt, drinkt, en speelt graag de ganse dag videospelletjes. Hij heeft een doodlopende baan bij een verzekeringsmaatschappij, een kwakkelende relatie, en vervolgens diagnosticeert oncoloog Dr. Iain Glennis (Nick Frost, Shaun of the Dead) hem met slokdarmkanker. Dankzij die diagnose gaat zijn leven plotsklaps met sprongen vooruit. Van zijn sadistische baas Kenny West (Don Johnson, Miami Vice) die hem had ontslagen en zijn koude vriendin Becca (Pippa Bennett-Warner) die hem had gedumpt, tot zijn nonchalante collega’s die hem nu koffie brengen; allen behandelen Daniel nu beter. Wanneer blijkt dat er een verkeerde diagnose is gesteld besluit Daniel dat hij niet meer terug kan keren naar zijn oude leven.

Tijdens het gamen vertrouwt Daniel zijn online vriend Will_5000 toe: ‘Het klinkt vreselijk, maar het was tof om kanker te hebben.’ Het plot bevat een behoorlijk taboe-onderwerp, maar de donkere humor wordt afgewisseld met lichtere slapstick-momenten. Daniels leugen leidt tot absurde situaties: de toevallige bijna-dood van zijn beste vriend Ash (Tolu Ogunmefun), die een affaire bleek te hebben met Becca, met als gevolg dat agent Chris Hayward (Daniel Rigby) de hele situatie onderzoekt…en alles in de soep loopt.

Regisseur en schrijver Nat Saunders (Trollied) en James Serafinowicz (The Peter Serafinowicz Show) zijn verantwoordelijk voor het concept en het script van de serie. Gelet op het talent, zowel voor als achter de camera, is het dan toch opvallend dat de serie wankelt. Het ligt niet aan de acteurs of de onderlinge chemie. Grint is groezelig genoeg als onderpresterende werknemer, en je neemt zo van hem aan dat hij echt tegenover zijn omgeving zou liegen over het hebben van kanker. Johnson heeft overduidelijk plezier als aalgladde CEO (toch kan je je vraagtekens zetten bij de langdurige grap waarbij hij zich mogelijk fysiek zal opdringen bij de naïeve werknemer Linda (Marama Corlett)), en Karl Theobald overtuigt als de zachte manager Michael.

Het wringt omdat er zoveel komisch potentieel is dat door het ondermaatse script niet volledig tot uiting komt: Daniel is de antiheld die voortdurend slechte beslissingen neemt, maar blijft (zelfs nadat hij de illusie van zijn ziekte aanhoudt) een passief personage. Glennis is een incompetente arts die niets weet – hij probeert zelfs eigenhandig zijn gezicht met botox te injecteren - en de situatie telkens verergert. Daarnaast werken de vele personages hard voor een aantal voor de hand liggende grappen, maar sommige grappen landen gewoonweg niet, of worden teniet gedaan door de wendingen van het plot. Frost heeft een fantastische komische timing, maar zelfs hij weet niets te brouwen van zinnen als: ‘Verdorie. De batterijduur is als een Midden-Oosterse wapenstilstand.’

De komedieserie probeert gewaagd en humoristisch te zijn, omdat het kan, maar verspilt zo het talent van de getalenteerde cast. Sick Note is zeker niet perfect, soms gekunsteld, maar voor de liefhebber van donkere humor kan het een vermakelijke serie zijn.