Rick and Morty S05E01: filosofisch, hilarisch en geniaal

Foto credit: Adult Swim

De eerste aflevering van het vijfde seizoen van Rick and Morty is getiteld ‘Mort Dinner Rick Andre’, een verwijzing naar My Dinner with Andre, een speelfilm uit 1981 over twee mannen die in een restaurant keuvelen over de zin van het leven. Niet alle kijkers zullen deze weinig subtiele knipoog naar een ietwat obscuur drama herkennen, maar dat vrijwel alles in Rick and Morty een diepere of dubbele betekenis heeft, staat buiten kijf. Achter werelden bevinden zich werelden; parallel aan dimensies ontelbare dimensies. Die oneindigheid is angstaanjagend én de bron van vrijwel alle scherpe humor in de reeks.

Zoals wanneer Morty (Justin Roiland) op instigatie van Rick (ook Justin Roiland) – die een diner heeft met zijn aartsvijand Mr. Nimbus (Dan Harmon, tevens showrunner van de serie) – ‘oceaanwijn’ in een andere dimensie moet stallen, zodat de alcoholische drank sneller rijpt omdat de tijd daar sneller verstrijkt. Maar als dat niet helemaal goed gaat zorgen rimpelingen in de tijd ervoor dat Morty in die andere wereld – denk aan een knipoog naar het kleurrijke, middeleeuwse walhalla uit Shrek, met een zachtmoedige geit genaamd Hoovy (een gastrol van Jim Gaffigan ) – te boek komt te staan als een soort satan die koste wat kost moet worden bestreden.

Met zo’n grap verwijzen de makers naar de werking van ontstaansgeschiedenissen; hoe sommige onverklaarbare gebeurtenissen kunnen leiden tot religieuze bewegingen. Erg filosofisch dus. Hoewel de openingsaflevering ook gewoon een verhaal is over een tienerjongen (Morty dus) die hoopt dat hij nu eindelijk zijn klasgenootje Jessica (Kari Wahlgren) om zijn vinger kan winden. Maar als zij door omstandigheden wordt bevroren in de tijd ziet ze de werkelijke zin van het leven – en die blijkt natuurlijk behoorlijk zwaarmoedig en leeg: Rick and Morty wordt niet voor niets bestempeld als nihilistische komedie. Hoewel al die misantropie ook wel iets louterends en rustgevends heeft.

En de gedachte dat er in een andere dimensie een soort televisieprogramma is (‘Nintendo 69’) waarin een spelcomputer seks heeft met een man, is natuurlijk in de kern, alle overpeinzingen terzijde, ontzettend grappig.