Oh, Ramona!: walgelijke puberkomedie

Het gaat goed met Roemeense cinema: filmmakers als Cristian Mungiu en Corneliu Porumboiu zijn graag geziene gasten op de internationale filmfestivals. Dus is het logisch dat ook Netflix zich met Oh, Ramona! waagt aan een Roemeense filmtitel.

Je bent geil en je wilt wat; zo kan je de 16-jarige Andrei (Bogdan Iancu) het best omschrijven. De nerd – eigenlijk een knappe man met een bril – heeft een oogje op z’n leeftijdgenoot Ramona (Aggy K. Adams) en tijdens een feestje verbeeldt hij zich hoe hij haar eens zal versieren. Gelukkig biedt de nodige drank soelaas, of zoals Andrei zelf prevelt in de voice-over; ‘na een significante hoeveelheid drank’ verzamelt hij de moed om met haar te dansen. Intussen worden zijn vrienden op cartooneske wijze gepresenteerd: Silviu is een ‘nep macho’ (wat is dat eigenlijk?) en Alin is een ‘herhaler’ (huh?). En de wiet die ze roken zijn eigenlijk bananen – incluis geïllustreerde neprook.

Het op het boek Suck it! Ramona! gebaseerde Oh, Ramona! windt er geen doekjes om: de film wil graag de Roemeense kruising tussen Superbad (2007) en American Pie (1999) zijn, en leent gretig de oversekste, puberale mores uit die komedies. Denk aan een wc die zo smerig is dat als je er een blik op werpt er ‘Holy Shit!’ wordt uitgeschreeuwd (‘Check this shit out’). Denk aan Andrei’s moeder die vanuit de auto naar een andere passant schreeuwt: ‘Stop met toeteren jij klootzak.’ En denk aan strandwandelingen, zwoele feestjes en uitgekauwde analogieën (‘de seks was zoet en heerlijk als een dessert; alsof ik met mijn vinger in de honingpot zat’).

Ook markant is dat de Roemeense acteurs Engels spreken – heeft een internationale school zich aangediend om de casting te verzorgen? Natuurlijk is de uitspraak niet feilloos, en ga je je op den duur storen aan het harde Roemeense accent. Sowieso is het overbodig om – in je drang om een groot publiek te bereiken – dan maar Engels als voertaal te kiezen; daarmee verlies je een zekere authenticiteit.

Dat regisseur én vrouw Cristina Jacob tekende voor de regie is in Oh, Ramona! niet te zien. Dat ligt aan het misogyne, walgelijke scenario. Fatshaming passeert de revue, evenals een keur aan andere onpasselijke thema’s. Pijnlijk genoeg denken de makers – en dat ligt er in de film dik bovenop – dat dit hip en trendy is; dat hun humor de humor van nu is. Maar Oh, Ramona! verdient eigenlijk niet eens een ster, en is prompt één van de meest abominabele gedrochten die je bij Netflix kan vinden. Coming-of-age staat niet gelijk aan abjecte gebbetjes en puberaal geneuzel, daarvoor zijn er genoeg fijne alternatieven. Om te beginnen met On My Block.