My Daughter’s Killer: de aanhouder wint

In 1982 overlijdt de 14-jarige Kalinka onder verdachte omstandigheden in Duitsland. Haar vader, de Fransman André Bamberski, verdenkt Kalinka’s stiefvader, de Duitse arts Dieter Krombach. Jaren eerder ziet Bamberski met lede ogen aan dat zijn vrouw Danièle een affaire heeft met de arts. Niet veel later verhuizen Krombach en Bamberski’s echtgenote met de kinderen naar Duitsland. Zodra Bamberski het nieuws is bereikt dat zijn dochter is overleden gaat hij op onderzoek uit. Hij laat het autopsierapport vertalen in het Frans en ontdekt meteen oneffenheden. Zo blijken er onsmakelijke zaken te zijn verdwenen, die kunnen leiden tot een veroordeling voor Krombach.

Gaandeweg stuit Bamberski op meer bewijs. Maar als hij Krombach voor de rechter wil krijgen, dan zal de Duitser eerst uitgeleverd moeten worden aan Frankrijk. Dat lukt uiteindelijk niet, om mysterieuze redenen. Dus besluit de Fransman het heft in eigen handen te nemen. My Daughter’s Killer staat dan ook in het teken van de hamvraag: hoe ver ga je voor je kind? De documentaire draait daarnaast ook om de soms moeilijke justitiële verhouding tussen Frankrijk en Duitsland. Duitsland houdt Krombach een hand boven het hoofd, terwijl later in de film onomstotelijk blijkt dat hij een serieverkrachter is met misschien nog andere gruwelijkheden op zijn kerfstok.

Documentairemaker Antoine Tassin heeft bovenal een goede reden om My Daughter’s Killer te maken – een episode die al eens eerder werd verfilmd – omdat er niet lang geleden nieuwe ontwikkelingen waren in de zaak. Vooral boeiend is hoe Tassin de advocaten van beide partijen onderwerp aan een kruisverhoor. De strafpleiters blijken net zo standvastig als Bamberski, hoewel de film uiteindelijk toch min of meer culmineert in een onverwachte maar niet helemaal bevredigende doorbraak.