Mulan: prachtige beelden maar bij vlagen zielloos

Er gingen jaren van gesteggel vooraf aan de productie van de live-action versie van Mulan. In de animatiefilm uit 1998 zaten bijvoorbeeld witte personages: een rare gewaarwording in een verhaal dat is gebaseerd op een Chinese legende. Maar Disney beloofde beterschap, waardoor de cast ditmaal uitsluitend bestaat uit Chinese acteurs, of acteurs met een Chinese achtergrond. Hoewel de crew – incluis regisseur Niki Caro (The Zookeeper's Wife, 2017) – dan weer voornamelijk bestaat uit witte professionals. Ook daar mag je je vraagtekens bij zetten: het was misschien raadzaam geweest om meer gebruik te maken van de Chinese expertise, bijvoorbeeld uit Hongkong.

Niettemin ziet Mulan er prachtig uit. Er is gefilmd in China en Nieuw-Zeeland, met schilderachtige weidse beelden tot gevolg. Ironisch genoeg zou de film zich dan ook perfect lenen voor het grote witte doek, waar hij juist niet te zien zal zijn. Disney heeft er voor gekozen om Mulan – tot 4 december – via Disney+ aan te bieden voor € 21,99,-. Waarschijnlijk in de hoop dat de 200 miljoen dollar die erin is gestoken op deze wijze via woonkamervertoningen kan worden terugverdiend. Het is een nieuwe strategie waarmee de bioscopen buitenspel worden gezet.

Het is evenwel de vraag of deze nieuwe manier van vertonen een onvervalst succes zal worden. Daarvoor beklijft Mulan te weinig. De queeste van een jonge vrouw (Liu Yifei) die zich vermomt als een man om in plaats van haar vader te vechten tegen een invasie van de Hunnen is bij vlagen zielloos: Yifei is buitengewoon acrobatisch, maar tegelijkertijd niet de meest charismatische actrice. Ze wordt in veel scènes weggespeeld door haar tegenspelers (Tzi Ma speelt haar vader; Jason Scott Lee de grote bad guy; Gong Li een scherpzinnige heks).

Daarnaast zijn veel scènes te uitgesponnen. Vooral de tweede akte – veldslag na veldslag – gaat snel vervelen. De film – geschikt voor kijkers vanaf 12 jaar – had prima met 20-30 minuten ingekort kunnen worden. Dan had de feministische boodschap ongetwijfeld nog steeds fier overeind gestaan. Want daar verdient de film wel weer lof voor: de jonge vrouwelijke kijkers die zullen gaan kennismaken met een heldin die opstaat tegen het patriarchaat; die als de omstandigheden het van haar vragen zelfs de grootste man kan verslaan. Daar hebben we er meer van nodig, vrouwelijke winnaars.