Mo S01E01-02: een geestige Palestijn in Houston

Foto credit: Rebecca Brenneman / Netflix

Komiek Mohammed Amer had al een vaste rol in Ramy , de Hulu-reeks waarin komiek Ramy Youssef een zoon van Egyptische ouders speelt die in New Jersey probeert wat van het leven te maken. Mo (Amer speelt het titelpersonage) is in positieve zin enigszins van hetzelfde laken een pak. Amer speelt een Palestijn die zijn dagen slijt in een werkplaats waar hij mobiele telefoons repareert, totdat hij wordt ontslagen. Mo kan namelijk geen werkvergunning krijgen; zijn asielaanvraag loopt nog, ál 22 jaar. Dus besluit de gewiekste grappenmaker weer nepspullen te verkopen vanuit de achterbak van zijn auto – zo slijt hij een paar schoenen én een tas aan een nietsvermoedende voorbijganger.

Amer reflecteert in Mo op zijn afkomst. Hij vluchtte in de jaren 90 met z’n familie vanuit Koeweit – waar zijn vader, een Palestijn, werkzaam was – naar de Verenigde Staten. Daar bouwden de Amers in Houston een nieuw bestaan op. De Texaanse miljoenenstad is ook de plaats van handeling in deze nieuwe komediereeks, die duidelijk geïnspireerd is door Louie (2010-), van Louis C.K. Mo is net als deze titel een bijna in sociaal-realistische stijl opgetrokken aaneenschakeling van geestige slices of life , maar dan vanuit het perspectief van een Palestijn. Dus zien we hoe Mo altijd een flesje olijfolie bij zich draagt om brood in te dippen, en discussieert hij met z’n Mexicaans-Amerikaanse vriendin over de vraag of ze nog een moslima wordt: gaat ze een hijab dragen? Nee. Stoppen met varkensvlees? Misschien?

Wanneer Mo haar vraagt of ze dan tenminste op haar decolleté wil letten, dan krijgt hij een klap in z’n gezicht. Hij kan er smakelijk om lachen (Amers lach memoreert bij vlagen aan die van Seth Rogen). Net als om de discussies over humus – Amerikanen weten eigenlijk niet hoe het behoort te smaken. Maar Mo is ook onmiskenbaar Amerikaans; zo is zijn boezemvriend een zwarte Amerikaan waarmee hij ouwehoert over popcultuur. Het is knap hoe Amer, die de serie met Youssef schreef, telkens die balans weet te vinden tussen herkomst en toekomst. Verfrissend, zo zou je Mo moeiteloos kunnen omschrijven.