Little America S01E01-02: optimisme overheerst

Immigranten vormen de ruggengraat van Amerika, luidt de onomwonden boodschap van het eerste seizoen van anthologieserie Little America, geproduceerd door Kumail Nanjiani en Emily V. Gordon, die ooit een Oscarnominatie kregen voor het script van The Big Sick.

De acht afleveringen, die zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen (spoel de aftiteling zeker niet door), fungeren als een soort antigif tegen het sentiment dat momenteel onder rechtse Amerikanen bestaat over immigratie: het zou enkel schorem aantrekken. De uit het leven gegrepen verhalen in Little America bewijzen het tegenovergestelde: nieuwkomers uit plekken als Nigeria, India en Mexico verrijken de Verenigde Staten. Het lijkt bijna of de American Dream voor gekleurde minderheden toch niet helemaal is gestorven.

Little America is hoopvol, sommige afleveringen eindigen in majeur – in tegenstelling tot het akelige lot dat vele andere immigranten beschoren is. Daarom is de tijd rijp voor de dramareeks, gezien de perikelen rondom immigratie onder president Trump. De serie komt ook voor Apple TV+ op een goed getimed moment: de streamingdienst, waar middelmaat overheerst, kan wel een uitschieter gebruiken.

In de eerste aflevering getiteld ‘De Manager’ zien we hoe de Indiaas-Amerikaanse Kabir in 2003 met zijn ouders een hotel in de sneeuwrijke staat Utah bestiert. Totdat vader en moeder op een dag worden gedeporteerd, en hun zoon – nog geen puber – er zo goed als alleen voor staat. Ja, pa en ma hebben een vriend des huizes aangewezen als voogd. Maar deze beste man prefereert bier drinken boven werken, en dus mag Kabir de rol van hotelmanager op zich nemen.

Ondertussen probeert hij met man en macht lokale en nationale politici aan te schrijven, in de hoop dat ze zich hard zullen maken voor zijn ouders in het buitenland. Kabir ontpopt zich op school als een groot speltalent, en ziet dit als een kans om – mits hij vele wedstrijden wint – uitgenodigd te worden in het Witte Huis. Daar resideert Laura Bush, de vrouw van George W. Wellicht heeft zij sympathie voor de treurige immigratiezaak van Kabirs ouders? Maar ook haar hulp blijft uit.

Hoewel Little America een optimistische boodschap propageert, ligt het lot van de personages duidelijk in hun eigen handen. Wie verder wil komen moet vechten, zoals tiener Marisol in de tweede aflevering, ‘De Jaguar’. Het gaat niet goed met haar op school, totdat ze een nieuwe uitdaging vindt in squashen. Begeleid door een inspirerende squashmentor stijgt de latina tot grote hoogtes, en komt ze in contact met de witte elite – want squash wordt beoefend door de rijken der aarde. Die clash is markant: nu mag Marisol aan allerlei bobo’s gaan uitleggen dat haar moeder bij hun vrienden het huis schoonmaakt. En dat ze van huis uit geen kans maakt om toegang te krijgen tot een hoogstaande universiteit.

Dat is ook de onderliggende boodschap in Little America: de immigranten staan onderaan de ladder. Ze moeten harder werken, met soms minder imposante resultaten tot gevolg. Wie niet weet wat de term ‘wit privilege’ behelst, zou de serie eens moeten aanschouwen. Of zoals Marisol op een gegeven moment uitschreeuwt: ‘Ze laten me toch niet winnen.’ Daarmee wekt ze de suggestie dat de uitslag van het spel des levens al deels vaststaat. En dat is natuurlijk ook gewoon de werkelijkheid: statistisch gezien is het voor de Marisols in Amerika vele malen moeilijker om een succesvol academicus of atleet te worden.

Little America laat echter zien dat de aanhouder wint. Het is een bevredigende en ietwat romantische boodschap die evenwel niet vaak genoeg gedeeld kan worden. Het is daarom goed nieuws dat er al een tweede seizoen is aangekondigd.