Into the Night S02E01-02: mist innovatie uit eerste seizoen

Het eerste seizoen van Into the Night speelde zich grotendeels af in een lijnvliegtuig. Het was een beklemmend kammerspiel, maar dan in een kamer die met een kleine duizend kilometer per uur probeert de dodelijke gammastralen van de zon te ontwijken. In de laatste afleveringen belandden de personages echter in een NAVO-bunker in Bulgarije, de plaats van handeling van de eerste twee afleveringen van het tweede seizoen. Dat die bunker niet in beweging is – hoewel er op een gegeven moment een ‘aardbeving’ plaatsheeft – kan problematisch zijn voor de voortstuwing van de plot. Daarnaast is het tweede deel zo duister dat je soms geen hand voor ogen ziet.

Apocalyptische en postapocalyptische series stranden vaak in forten en bastions van waaruit een gemêleerde groep overlevenden een nieuw plan moet bedenken. Zie bijvoorbeeld George Romero’s Dawn of the Dead (1978). In televisieseries zijn dit doorgaans niet de meest interessante afleveringen. Zeker niet – zie The Walking Dead – als de actie zich te lang op een plek afspeelt en verveling om de hoek begint te loeren. Into the Night lijkt hier ook op af te stevenen. Hoewel je een deel van de actie überhaupt uitsluitend kan zien als je in je woonkamer alle lichten dimt – misschien iets teveel van het goede qua sfeersetting.

En dan introduceren showrunner Jason George en zijn co-scenaristen een aantal clichés die de plot moeten voortstuwen: zoals wanneer de voedselvoorraad ineens slinkt door een grote fout van een van de leden uit het gezelschap. Of wanneer de obstinate Dominik (Nicolas Alechine) zijn medestanders in levensgevaar brengt door een stomme, eigenzinnige zet. En dan blijken er op geopolitiek niveau ook nog eens een aantal problemen te spelen: zo krijgen de militairen uit het ensemble geen contact meer met de Russen, duizenden mijlen verderop. Zijn de landen vanuit hun bunkers oorlog met elkaar gaan voeren? Daar lijkt het wel op.

Maar voordat je dat komt te weten volgt er weer een flashback. Ook in het tweede seizoen krijg je meer te weten over bijvoorbeeld Laura (Babetida Sadjo) en Zara (Regina Bikkinina). Maar is dat noodzakelijk, al die backstory? Omdat de makers hiermee ook voortdurend de pit uit het verhaal halen. Wat dat betreft oogt Into the Night in het tweede seizoen als meer van hetzelfde, zonder de belangwekkende (en ironische!) insteek – vluchten voor de zon in een vliegtuig – uit het vorige seizoen. Soms lijkt het in die zin wel – en dat is een treurige constatering – dat het leeuwendeel van de postapocalyptische drama’s op den duur dezelfde kant uitgaat.