Grond S01E01: lauwwarme Belgische begrafeniskomedie

Ik benijd Nadia (Ahlaam Teghadouini) haar leven niet. Haar vader heeft zijn zaak, een Brusselse begrafenisonderneming gespecialiseerd in repatriëring van overleden moslims naar Marokkaanse grond, net overgedragen aan haar en haar broer Ismael (Yassine Ouaich), maar veel hulp hoeft ze van hem niet te verwachten. Hij is de eerste aflevering vooral bezig met het bedenken van nieuwe uitvindingen waarmee hij en zijn vriend JP (Ward Kerremans) zo snel mogelijk ‘zo rijk als Donald Trump’ kunnen worden, zoals een bureaublad voor op je stuur, een boterstick en een pizzaschaar. Ook haar kruiperige echtgenoot Rachid (Saïd Boumazoughe) is even afgeleid door de komst van een vracht tegels die hij voor een spotprijs had besteld in Marokko.

Toch speelt niet Nadia, maar juist Ismael de hoofdrol in deze lauwwarme Belgische begrafeniskomedie, gemaakt door regisseursduo Adil El Arbi en Bilall Fallah (die momenteel werken aan de Ms. Marvel -serie, de Batgirl -film én Beverly Hills Cop 4 ). Je snapt wel welke kant de makers met Grond  op willen gaan: de capriolen van Ismael en JP in de eerste aflevering, waar ze een vrieskist met daarin het lichaam van één van hun cliënten kwijtraken, heeft wel een beetje de sfeer van een vroege Guy Ritchie ( Lock, Stock and Two Smoking Barrels , Snatch ) en visuele flair kan je ‘Adil en Bilall’ ook niet ontzeggen. Maar waar in die films de protagonisten nog aandoenlijk oenig zijn, zijn JP en Ismael toch voornamelijk oenig. Maar, Ismael en JP hebben één pluspunt: ze zijn niet Rachid. Arme Nadia.