Grand Army S01E01: vuige New Yorkse coming of age

Na het succes van Euphoria bij de Emmy’s schieten vuige coming of age-drama’s meer dan ooit als paddenstoelen uit de grond. Grand Army – de titel verwijst naar een prestigieuze high school in Brooklyn, New York – werd door Amerikaanse televisiecritici al vergeleken met My So-Called Life en Freaks and Geeks: twee imponerende tienerdrama’s uit de jaren 90 die qua culturele impact nog steeds ongeëvenaard zijn. Deze nieuwe Netflix-titel focust op vijf tieners die uit verschillende New Yorkse wijken afkomstig zijn; het is een gemêleerde groep met tomeloze ambities.

De eerste aflevering begint in medias res, in de damestoiletten, waar Joey (Odessa A’zion) een object uit Anna’s (Sydney Meyer) vagina moet trekken. Is het een tampon? Een dildo? Neen. Een condoom dat zich tijdens de seks met haar vriendje vast heeft gezogen. Daarmee is de toon direct gezet: de pilotaflevering van Grand Army draait simpelweg om neuken. Er gaat op school een lijst rond met de meest attractieve vrouwen, de popmuziek waar de jongeren naar luisteren draait om fellatio en in de wandelgangen becijfert men elkaar. Hoewel het uiteraard vooral de mannen zijn, de atleten in het bijzonder, die zich hier schuldig aan maken.

Onderwijl laat showrunner Katie Cappiello ons op slimme wijze kennismaken met de andere vier personages: Dominique (Odley Jean), Sid (Amir Bageria), Jayson (Maliq Johnson) en Leila (Amalia Yoo). Want de eerste aflevering staat in het teken van een lockdown die is ontstaan door een zelfmoordaanslag enkele straten verderop. Totdat de politie zeker weet dat de kust veilig is zijn de leerlingen op elkaar aangewezen in de school. Zodoende zien we pestgedrag, segregatie (zwarte en witte leerlingen gaan buiten de klassen nauwelijks met elkaar om) en de interne dilemma’s van de studenten (zo kampt Leila – in China geadopteerd door twee Joodse Amerikanen – met een trauma).

Maar zoals in elk jeugddrama moeten de makers ervoor waken dat zoetsappigheid niet de boventoon zal voeren – niet te verwarren met seks, waar je kijkers mee trekt. Sowieso begon Grand Army met een valse start: toen de trailer vorige maand verscheen werden de makers – en Netflix – door een van de voormalige schrijvers van de serie ervan beticht racisme in het schrijversteam niet de kop te hebben ingedrukt. Waardoor twee vrouwen van kleur ermee ophielden. Dat is ironisch, omdat Dominique en haar vriendinnen in Grand Army zich ook niet gehoord voelen door hun witte medeleerlingen en sommige witte docenten.

En het lijkt erop dat die gevoelens en die segregatie toch echt geworteld zijn in de realiteit. Maar het lijkt er ook op dat Cappiello – de serie is een adaptatie van haar theaterstuk Slut: The Play – dat niet te ver wilde doordrijven. Daar is ze evenwel niet in geslaagd. Want precies die twee gescheiden werelden vallen op in de eerste aflevering, en niet een verstopt condoom. De vraag rijst: is dat precies de insteek van Grand Army? Hoewel de vergelijkingen met My So-Called Life en Freaks and Geeks niet uit het niets komen: het tienerdrama heeft net als Euphoria wel degelijk iets te melden over de jeugd van nu. Dat staat buiten kijf.