Good on Paper: op papier leek het goed…

In het komedieprogramma This Is Not Happening van Comedy Central vertellen komieken onwerkelijke passages uit hun leven. In 2015 was het de beurt aan Iliza Shlesinger: ze vertelde hoe ze enige tijd datete met een pathologische leugenaar die beweerde de manager te zijn van een hedgefonds. Langzaam begon ze in te zien dat de man op wie ze was verliefd geraakt loog over zijn huis, zijn studie; eigenlijk over vrijwel alles. Shlesinger bewerkte deze tragische episode uit haar leven tot een filmscenario. Kimmy Gatewood, vooral bekend van haar rol in GLOW , tekende voor de regie.

Shlesingers anekdote klinkt op het eerste gezicht als een goede premisse voor een speelfilm. In de eerste akte wordt ze verliefd op de kwelgeest (Ryan Hansen speelt Dennis Kelly), in de tweede akte krijgt de relatie vorm, en in de derde akte volgt de ontmaskering. De onderliggende boodschap is kraakhelder: vrouwen zoals Shlesinger, wanhopige dertigers die maar niet de juiste man kunnen vinden, moeten op hun hoede zijn voor lieden als Kelly. En niets is wat het lijkt, natuurlijk. Ook aardige mannen met een bierbuikje (Dennis is opvallend genoeg niet eens Shlesingers type) kunnen een dubbele agenda voeren.

Maar levert dit ook een memorabele film op? Helaas niet. Misschien wel omdat het moeilijk is om een anekdote van vijf minuten om te vormen tot een onderhoudend verhaal. En Good on Paper is eveneens een gevalletje schoenmaker blijf bij je leest. Shlesinger betoont zich met Good on Paper nog niet een uitmuntende scenarist. Dat de film vol zit met gefictionaliseerde fragmenten uit haar komedieoeuvre spreekt boekdelen: alsof het verhaal zelf als te licht werd bevonden en moest worden opgevuld met goede oneliners. Maar in een ding heeft Shlesinger zonder twijfel gelijk: mannen als Dennis komen te vaak weg met hun abominabele gedrag. Een gewaarschuwde vrouw telt voor twee.