Fear the Walking Dead S04E9: waarheen leidt de weg?

Zeggen dat de eerste helft van het vierde seizoen van Fear the Walking Dead turbulent was, is een understatement. In acht afleveringen maakte Morgan (Lennie James) de overstap van The Walking Dead naar het jongere zusje Fear the Walking Dead, maakte de serie zelf daarvoor een flinke sprong vooruit in de tijd en maakten we kennis met drie nieuwe personages: vriendelijke cowboy John Dorie (Garret Dillahunt), gekwelde verpleegster Naomi / Laura / June (Jenna Elfman) en razende reporter Althea (Maggie Grace).

De grootste schok was echter het afscheid van Nick (Frank Dillane) en Madison Clark (Kim Dickens), twee van de drie karakters die er vanaf het prille begin van de serie bij waren. Van de originele Clark-clan is nu alleen Alicia (Alycia Debnam-Carey) nog over. Met als gevolg dat de kans op het dramatische einde dat voormalig showrunner Dave Erickson ooit voor ogen had (waarin de ene Clark de andere zou doden) nu voorgoed is verkeken.

Frank Dillane vroeg zelf om uit de serie geschreven te worden, maar het onverwachte einde van Kim Dickens ( Deadwood , Treme) kwam echt hard aan. Madison was het kloppende hart van de serie, een meedogenloze mamabeer die al haar beslissingen nam in naam van haar familie, zelfs al waren het moreel gezien vaak niet de juiste.

Nu Madison eruit is, is er weinig meer over van de serie die ooit in eerste plaats begon als een familiedrama, waarin de familie toevallig ook te maken kreeg met een zombie-apocalyps.

Toch is het niet per se een slechte ontwikkeling. De eerste helft van het vierde seizoen is een vooruitgang op de twee voorgaande seizoenen (het niveau van seizoen één wordt niet gehaald). Showrunners Ian Goldberg en Andrew Chambliss zorgen eindelijk voor wat reuring, na bijna een heel seizoen duimendraaien op de ranch. Dillahunt (Deadwood, Hand of God , Raising Hope) is altijd een aanwinst en Elfman (Dharma van Dharma & Greg) laat zien dat ze ook zeker de nodige dramatische vaardigheden bezit. Alleen Althea blijft een buitenbeentje, ze is meer een plotmechanisme – ze verzamelt videogetuigenissen - dan een echt karakter.

Dan blijft natuurlijk de vraag hoe de serie verder gaat na de dood van drijvende kracht Madison. Veel van de karakters worden aan het begin van de tweede helft overvallen door een mix van rusteloosheid en lusteloosheid. Strand (Colman Domingo), Luciana (Danay Garcia) en Alicia missen een duidelijk doel in hun leven sinds ze niet meer gefocust zijn op vergelding voor de dood van Nick en Madison. Ook John doet het even rustig aan nu hij zijn geliefde Laura – die eigenlijk June heet – heeft teruggevonden (de schotwond in zijn buik helpt ook niet mee). Alleen Morgan heeft een duidelijk plan van aanpak: hij wil terug naar Alexandria, terug naar zijn vrienden die hij in de seizoenspremière zonder vaarwel te zeggen achterliet.

Zijn voornemen geeft een onverwachte blik op de toekomst van niet alleen Fear the Walking Dead, maar ook het komende negende seizoen (dat start op 9 oktober, bekijk de trailer ) van The Walking Dead, waar door de makers al een tijdsprong van anderhalf jaar voor is aangekondigd. Als Morgan een beetje doorloopt is hij waarschijnlijk net op tijd terug om afscheid te nemen van mattie Rick ( Andrew Lincoln , die heeft aangegeven dat het negende seizoen voor hem zijn laatste seizoen is). 

Hoe mooi het idee van die reünie ook is, het is tegelijkertijd een veeg teken. Hoe groot is de kans dat de tv-maatschappij straks twee series in de lucht houdt die zich in dezelfde tijd, in dezelfde omgeving en in dezelfde apocalyps afspelen?

Zo ver zijn we nu gelukkig nog niet, dus tot die tijd moeten we maar gewoon genieten van de rit. De start van de tweede helft stemt hoopgevend. Er zit warempel iets van eigenzinnige humor in aflevering negen, humor die zelfs een beetje doet denken aan de humor in Z Nation , inclusief de dreiging danwel belofte van een zombietornado. De scène waarin Strand op de achtergrond een zombie te lijf gaat terwijl Luciana op de voorgrond nietsvermoedend plaatjes zit te luisteren is bijna slapstick. En er is de belofte van meer vers bloed, in de vorm van onder andere Daryl Mitchell ( NCIS: New Orleans ), Mo Collins ( Lady Dynamite ) en Aaron Stanford ( 12 Monkeys ), die ergens ook wel wat weg heeft van Frank Dillane.

Dus wij gaan nog niet naar huis…