Chucky S01E01-02: Wanna play?

Foto credits: Syfy

In de column van deze week schreef ik hoe tv-series soms last kunnen hebben van een identiteitscrisis. Sommige series hebben even de tijd nodig om te ontdekken wie en wat ze zijn. Bij filmreeksen is het zeldzamer, maar gebeurt het ook. Zo was Evil Dead II al een soort reboot van The Evil Dead, waarin regisseur Sam Raimi dit keer wel optimaal gebruik maakte van de fysieke komedietalenten van acteur Bruce Campbell.

Ook Chucky, de bezeten pop uit Child’s Play, maakte over de jaren een interessante ontwikkeling door. Het eerste deel (te zien bij Videoland) uit 1988 was nog een redelijk serieuze horrorfilm, zelfs al ging het over een pop die aan het moorden slaat. Maar liet je dit originele uitgangspunt buiten beschouwing, dan was Chucky – bezeten door de geest van seriewurger Charles Lee Ray (Brad Dourif) – eigenlijk een redelijk dertien-in-een-dozijn-seriemoordenaar, die hoog scoorde op moordzucht maar laag op persoonlijkheid.

In Child’s Play 2 en 3 (beide te zien op Netflix) kreeg Chucky steeds meer karakter, inclusief memorabele quotes (‘Don’t fuck with the Chuck!’), om zich in Bride of Chucky (1998) te ontpoppen als het campy cultfiguur zoals velen van ons hem nu kennen. (De recente reboot, met Mark ‘Luke Skywalker’ Hamill, laten we even buiten beschouwing.)

Het goede nieuws: met de tv-serie Chucky houdt Don Mancini, wiens hele carrière op Child’s Play gebouwd is, vast aan de meest succesvolle elementen. Uiteraard vertolkt Brad Dourif – die al voor alle zeven (!) films kwam opdraven - opnieuw de rol van Chucky, maar ook andere bekende gezichten keren terug, zoals Andy (Alex Vincent), de allereerste eigenaar van Chucky in de eerste Child’s Play, zijn pleegmaatje Kyle (Christine Elise, Beverly Hills 90210), Nica (Brads dochter Fiona Dourif, Dirk Gently’s Holistic Detective Agency ) en – natuurlijk – Tiffany (Jennifer Tilly), Chucky’s partner in crime.

Ook de zwarte humor is al duidelijk vanaf het begin, wanneer getroebleerde tiener Jake (Zackary Arthur, Mom and Dad, Transparent) Chucky tijdens een rommelmarkt op de kop tikt, waar Chuck staat opgesteld naast – hoe kan het ook anders? – een messenblok. De kamer waar Chucky vervolgens terechtkomt is de nachtmerrie van iedere pop (denk Sid uit Toy Story): Jake maakt namelijk kunst van poppenonderdelen. Toch ziet Chucky in Jake juist potentie. Daarnaast zijn er mensen die meer een gruwelijk en voortijdig einde verdienen, zoals Jakes alcoholistische en homofobe vader (Devon Sawa, Final Destination), Lexy (Alyvia Alyn Lind), het gemene vriendinnetje van Jakes neef Junior (Teo Briones), en de huishoudster die het waagde Chucky met Glassex te besproeien.

Tussendoor is er zelfs plek voor wat sluw sociaal commentaar. Wanneer de bovengenoemde huishoudster door een ‘noodlottig ongeval’ om het leven komt, bezweren Jakes oom (eveneens Sawa) en tante (Lexa Doig) dat zij als familie voor hen was. Om vervolgens niet te weten waar ze precies woonde en of ze zelf überhaupt familie heeft.

Maar de grootste trekpleister is natuurlijk Chucky zelf. Of hij nu terloops een jong meisje meldt dat moorden pret geeft voor het hele gezin, of tijdens Halloween met een Hello Kitty-masker op langs de deuren gaat, Chucky is, naast Dexter , de zeldzame bloeddorstige psychopaat waarvan je eigenlijk wil dat hij wint. Dat kunnen de Jasons en Michaels niet zeggen.