Cheat S01E01: matig kat-en-muisspel

In de openingsscène van Cheat ontmoeten twee vrouwen elkaar in een gevangenis. Het is een omineuze flashforward. De vete tussen universiteitsprofessor Leah (Katherine Kelly) en studente Rose (Molly Windsor) zal in de nabije toekomst gierend uit de bocht vliegen. En zoals een Britse thriller betaamt begint het allemaal nog zo onschuldig, met Rose die met een volstrekt onuitstaanbare stoïcijnse blik de les van Leah schromelijk te laat binnenwandelt. De toon is gezet. Maar ook Leah kan er wat van. Terwijl ze zwanger probeert te raken van haar partner Adam (Tom Goodman-Hill) onderhoudt ze een affaire met haar collega Stephan (Parker Sawyers).

Rose is al dan niet gepland getuige van een vluggertje tussen de twee, in het toiletblok op de universiteit. Nu heeft ze compromitterend materiaal waarmee ze haar docent kan chanteren. Als Leah de door Rose ingeleverde dissertatie afkeurt vanwege mogelijk plagiaat, dan zijn de rapen helemaal gaar. Showrunner Gaby Hull (The Dark Mile) heeft er slechts zeven luttele minuten voor nodig om uiteen te zetten hoezeer deze dames elkaar naar het leven staan. En hoewel Rose aanvankelijk het predicaat psychopaat verdient (ze oefent haar vileine speeches eerst eens thuis voor de spiegel; en bezigt oneliners als ‘alleen zwakke mensen verontschuldigen zich’) rijst al snel de vraag: in hoeverre heeft Leah iets op haar kerfstok? Want er wordt later in het verhaal een moord gepleegd, en wie de dader is, blijft eerst nog onduidelijk.

Zodoende begint een kat-en-muisspel waarbij de kat (van Leah) helaas in de eerste aflevering al het onderspit delft. Het arme beest sterft onder merkwaardige omstandigheden, hoewel we weten dat Rose tegen die tijd al het adres van haar professor heeft achterhaald – we zien haar spoken rondom de woning.

Cheat werd uitgezonden bij ITV, en valt net zoals zoveel spannende drama’s onder de noemer ‘degelijk Brits’. Hoewel er wel een en ander af te dingen valt op het scenario, dat ontzaglijk voorspelbaar is. Nogmaals: dat de focus eerst wordt verlegd naar Rose zal vast en zeker later in het verhaal van betekenis zijn wanneer Leah ook een draak van een mens blijkt. Boven alles worden de dames langzaam maar zeker opzichtige karikaturen van zichzelf. De psychopatische student versus de hautaine docent. Dat is ietsjes te gemakzuchtig geschreven (en afgekeken van Killing Eve ).