All the Bright Places: nette boekverfilming zonder durf

Ze zijn bijzonder populair: verfilmingen van tienerromans. Denk bijvoorbeeld aan het succes van The Fault in Our Stars (2014), over twee jonge kankerpatiënten die op elkaar verliefd worden. All the Bright Places - gebaseerd op het gelijknamige boek uit 2015 - is een verhaal over een jonge vrouw en een jonge man die worstelen met hun levens in ruraal Indiana; een verhaal dat draait om het vinden van de liefde voor elkaar, gelardeerd met een flinke dosis fatalisme. Want in dit soort narratieven is er altijd een personage die het einde van het boek, en dus de film, niet zal halen.

In All the Bright Places, de verfilming welteverstaan, staat de opbloeiende liefde tussen Violet (Elle Fanning) en Theodore (Justice Smith) centraal. Ze ontmoeten elkaar op Violets dieptepunt, wanneer ze op de rand van een brug staat en haar leven overdenkt. Het lijkt alsof de getroebleerde Theodore iets van zijn eigen angsten in haar terugziet, als hij haar probeert te helpen. Gaandeweg wordt Theodore zodoende Violets mentor – hij helpt haar de dood van haar zus te verwerken – terwijl zijn eigen situatie verslechterd.

Fanning en Smith zijn knappe acteurs, met vast en zeker ongecompliceerdere levens dan de personages die ze spelen. Daarom voelt het soms ook vervreemdend: twee ogenschijnlijk perfecte mensen die moeten doorgaan voor twee op het oog ‘normale’ tieners. Vooral omdat Fanning, nog maar 21 jaar oud, intussen al een bekende filmster is die al met een keur aan filmmeesters heeft samengewerkt. Minder make-up werkt hier niet. Regisseur Brett Haley had beter een onbekendere actrice kunnen casten, die het verhaal al dan niet onbedoeld meer cachet had kunnen geven.

All the Bright Places zal vast vooral gezien worden door liefhebbers van tieners die in katzwijm vallen, gecombineerd met een vleugje tragiek. En Haley zorgt er ook nog eens voor dat je tijdens kijken van de film denkt dat je een artistiek verantwoorde film ziet, met kekke set design en excentrieke vioolcomposities. Maar All the Bright Places is, zie alleen al de poster, vooral een vehikel voor Fanning en Smith, die klaargestoomd worden voor het allicht nog grotere werk. Een traditioneel romantisch drama; zonder durf.