Young Wallander S01E01-03: een onbeschreven blad

Foto credits: Andrej Vasilenko / Netflix

Is het belangrijk om de gewone Wallander te kennen (het zij de originele Zweedse versie, of de Britse met Kenneth Branagh) om Young Wallander te volgen? Het antwoord, kan ik jullie als Wallander-leek meedelen, is – gelukkig – 'nee'.

Natuurlijk, de naamsbekendheid helpt mee, maar in feite is Kurt Wallander (Adam Pålsson, Avenue 5 , The Bridge) in Young Wallander nog een onbeschreven blad. De serie lijkt zich ook gewoon in het nu, en niet in het Zweden van dertig jaar geleden, af te spelen. Wallander is nog een rookie, een groentje, die samen met zijn collega en beste vriend Reza (Yasen Atour) – die net promotie heeft gemaakt – probeert de wereld, of in ieder geval Malmö, een beetje beter te maken, één melding van geluidsoverlast per keer.

Zijn eerste serieuze zaak komt per toeval op zijn pad, wanneer een 17-jarige witte jongen op gruwelijke wijze en met veel spektakel wordt vermoord in zijn wijk, Rosengård. Wat betreft slechte reputatie doet – het echt bestaande – Rosengård wel een beetje denken aan het fictieve Franklin Terrace in The Wire. Drugsbendes zwaaien er de scepter en bekendstaan als agent is niet echt bevorderlijk voor de sfeer. Wanneer zijn collega’s al snel de lokale Ibra als hoofdverdachte binnenbrengen – vaste uitkijk voor een van de drugsbendes – gelooft Wallander niet dat hij ook daadwerkelijk de dader is.

Wat betreft het moordmysterie valt er de eerste drie afleveringen weinig te klagen (of ze het de complete zes afleveringen interessant kunnen houden moet nog worden bezien). Er zitten voldoende plotwendingen in, zonder al te gekunsteld te worden (hier gelukkig geen seriemoordenaars die alle tijd van de wereld lijken te hebben om een moord mooi te ensceneren). Maar het sterkste element van de serie is toch Wallander zelf. De jonge Wallander is verre van perfect, komt vaak terecht in hachelijke situaties en laat zich wat betreft ‘witte’ leugentjes nog net iets te vaak beïnvloeden door zijn superieur, Hemberg (Richard Dillane, broer van Stephen). Wat dat betreft zou hij beter een voorbeeld kunnen nemen aan Hembergs onderbevelhebber, inspecteur Frida Rask (Leanne Best). Maar zelfs al maakt hij soms bedenkelijke beslissingen, zijn hart zit wel op de juiste plek.

Wat betreft fysiek doet Pålsson ook wel een beetje denken aan Jonathan Groff, en dan vooral zijn Holden Ford-personage in Mindhunter. Ook Wallander kan op sociaal vlak nog wel het een en ander leren. Wanneer hij een vriendin meldt dat hij van hun losse scharrel-status graag iets vasts wil maken, is zij oprecht verbaasd. ‘Hebben we ooit een behoorlijk gesprek gevoerd? Weet je überhaupt wat ik doe voor werk?’ Hij: ‘… reclame…?’ Misschien dat hij meer geluk heeft met Mona (Ellise Chappell), een vrijwilligster bij een vluchtelingenopvang, die hem bij hun eerste ontmoeting uitmaakt voor fascistisch zwijn. Hij weet in ieder geval wat voor werk ze doet.