Wrong Turn: alwéér afgeslacht na de verkeerde afslag

Foto credits: Dutch FilmWorks

Tja, hoeveel waarschuwingen wil je hebben? Het is inmiddels, na talrijke horrorfilms, toch algemeen bekend dat verwende stadse twintigers geen tripjes naar bosachtige gebieden op het platteland van de zuidelijke Verenigde Staten moeten organiseren.

Doe je het toch, dan word je eerst gemaand om op te rotten door een tandeloze griezelboer, vervolgens negeer je dat en dan worden de leden van je groepje één voor één in stukken gehakt, geschoten of gezaagd door de lokale bevolking, waarna het meest zedige meisje uit de groep het als enige overleeft. Of soms ook niet.

Wrong Turn is een reboot van de Wrong Turn-franchise die van 2003 tot 2014 zes steeds slechtere films opleverde, die slappe aftreksels waren van superieure films als The Texas Chainsaw Massacre, The Cabin in the Woods en natuurlijk Deliverance. Allemaal variaties op het thema verdwalen en vermoord worden door achterlijke types in enge velden en bossen (de kannibalen uit de oorspronkelijke Wrong Turn films ontbreken overigens gelukkig).

In deze film maken we kennis met zes vrienden die gaan hiken op de Appalachian Trail, een beruchte en veel te lange en zware wandelroute door bossen en bergen die ze door de plaatselijke bevolking sterk wordt afgeraden. Maar als je het toch doet: nóóit van het pad afgaan en de bossen inlopen! 'Nature can be very unforgiving here', mompelt het lokale enge heksenvrouwtje, maar de stadstypes halen hun schouders op over zoveel boerse achterlijkheid. Het zijn geestig getroffen uitvergrote millennial-cliché-types: heldin Jen heeft een master in dans en kunstgeschiedenis, haar vriend Darius runt een ‘sustainable energy nonprofit’, Milla is een oncoloog en haar vriendje Adam een app-developer. Het homopaar Gary en Louis tenslotte bezit twee bistro’s in New York. Mensen kortom, die niet goed passen in de straatarme uithoek van de staat Virginia waarnaar ze zijn afgereisd. In een bar, tot de nok gevuld met vervaarlijk loerende rurale ruigaards, scheppen ze op over hun beroepen en krijgen ze te horen: 'You goddamn hipster freaks are the problem with this whole world. So you better sit the fuck still and behave yourself.' Oprotten, is de boodschap, en als het groepje dat doet en de bossen intrekt, zien we ze zich aldaar misdragen: rondrennen en schreeuwen als idioten. Het is de filmkijker duidelijk: deze types zijn zo onuitstaanbaar erg, dat ze niet beter verdienen dan in de rest van de film te worden afgeslacht.

De manier waarop dat vervolgens ook gebeurt, is geweldig gruwelijk: als het eerste slachtoffer op zeer kleurrijke wijze om het leven komt, schrik je je net zo te pletter als Jen en haar vrienden (min één, dus). Wrong Turn wordt hierna een tijdje loeispannend en uiterst gruwelijk. Vooral de categorieën botbreuken en doorboringen zijn goed vertegenwoordigd. Wrong Turn biedt niets nieuws, maar de ellende die de vrienden overkomt is prima in beeld gebracht en de karakters krijgen zelfs enige diepgang en worden sympathieker, hoewel je de meeste noodgedwongen niet lang meemaakt, gezien hun tragisch korte levensverwachting. Vooral Jen, van wie je al in het begin weet dat zij de ‘final girl’ zal zijn, wordt goed neergezet door actrice Charlotte Vega, die we kennen als Zori uit de serie Warrior Nun op Netflix.

Na deze overbekende ingrediënten gooit Wrong Turn het over een onverwachte boeg: de achterlijke idioten in de bossen blijken toch niet zo achterlijk, maar zijn eigenlijk een soort edele wilden met zeer oude gebruiken en rites. De film verandert zodoende tijdens de tweede helft van een slasher in een variatie op de heidense thema’s die ook in de oneindig superieure film Midsommar werden behandeld. Tijdens dit gedeelte van Wrong Turn wordt de actie in het bos afgewisseld met de zoektocht die Jen’s vader Scott, gespeeld door Matthew Modine ( Full Metal Jacket , Stranger Things ), in Virgina op touw zet. Hij ontmoet dezelfde lui die Jen en haar vrienden ook tegenkwamen en via die ontmoetingen komen we meer te weten over de verhoudingen tussen de mensen in de bossen en de boeren uit de omgeving, die ook niet bepaald harmonieus blijken. Scott gaat iets beter om met de informatie en waarschuwingen die hij krijgt te horen dan de vriendengroep en komt Jen op het spoor, wat leidt tot een verrassende ontknoping.

Wrong Turn verlaat zelf dus ook de gebaande paden van het slasher-genre en hoewel dat niet altijd succesvol is - de film is af en toe ronduit lachwekkend - tilt dit deze film iets boven het gemiddelde van het genre uit. Uitsluitend geschikt voor liefhebbers, maar voor hen best de moeite waard.