Wrong Side of the Tracks S01E01: Clint Eastwood in Madrid

Oud-militair Tirso Abantos (Jose Coronado) runt een ijzerwarenwinkeltje in een Madrileense buurt die met rasse schreden achteruitgaat. Abantos ergert zich aan de drugshandel en aan het gehang op straat. Maar zijn kleindochter Irene (Nona Sobo) is hem een nog grotere doorn in het oog. Ze is gestopt met school en gaat om met de verkeerde mensen. Dat komt, en daar is opa uitgesproken in, door Irene’s slappe ouders. Dus besluit Abantos op een dag – nadat Irene hem midden in de nacht belt omdat ze in zak en as zit – dat zijn kleindochter maar bij hem in moet trekken. Gedwongen. Haar eten kan ze verdienen met werk in zijn zaak.

Maar Wrong Side of the Tracks laat zich niet alleen omschrijven als een heropvoedingscursus. Abantos slaat al snel de handen ineen met een corrupte politieagent (Luis Zahera), met wie hij de straten wil gaan schoonvegen. In de openingsaflevering is hiervan al een voorbeeld te zien wanneer Abantos een groep jongeren – die keiharde muziek draaien in hun auto – hardhandig aanpakt door zijn eigen auto als stormram te gebruiken. Ja, dit alles doet stevig denken aan Clint Eastwood in Gran Torino (2008) of Charles Bronson in Death Wish (1974).

Wrong Side of the Tracks heeft dan ook iets pervers. Zoals wanneer Abantos tegen zijn kleindochter – die is geadopteerd en oorspronkelijk uit Vietnam komt – dat een verblijf in zijn huis vergelijkbaar is met een 5-sterrenhotel, zeker ten opzichte van het Chinese weeshuis vanwaaruit ze afkomstig is. Casual racisme zou je dat kunnen noemen. Van een man die graag wil dat alles weer wordt zoals het was. Hoewel Abantos natuurlijk af en toe ook een punt heeft. Niettemin voelt meedeinen met de hoofdpersoon lekker fout, hoewel het heerlijk blijft om te zien hoe een man op leeftijd flink van zich afbijt.