Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Wormwood: ambitieus, verontrustend en taai

  •  
18-12-2017
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
Wormwood
Wormwood (over de krankzinnige dood van een CIA-agent) ontstijgt de klassieke documentaire met dramaelementen.
In 1953 maakt een wetenschapper een doodsmak op het trottoir in New York. Hij is uit zijn hotelkamerraam gevallen. Of is hij eruit geduwd? Frank Olson, de wetenschapper in kwestie, werkte namelijk voor de CIA tijdens één van de meest intense periodes van de Koude Oorlog. Er werd in het diepste geheim bikkelhard gestreden tegen de Sovjet-Unie, waarbij de CIA van de Amerikaanse overheid min of meer de vrije hand kreeg. Dit leidde tot absurde gebeurtenissen, waaronder de dood van Dr. Olson.
Olson wordt gespeeld door Peter Sarsgaard – altijd geschikt voor een rol als getroebleerde, zachtaardige intellectueel. Het heeft iets macabers om tijdens het kijken van de afleveringen al te weten wat zijn uiteindelijke, tragische lot zal zijn. Het einde van de serie en van dhr. Olsen staat onherroepelijk vast, en toch is het altijd oprecht spannend.
De vertelvorm is namelijk innovatief. De serie is deels een documentaire, bestaand uit een interview met Olson’s oudste zoon Eric en zorgvuldig gekozen archiefbeelden. Tegelijkertijd is het ook goed geproduceerde fictie, waarbij de feiten als inspiratie hebben gediend. Door de production value en de acteerkwaliteit ontstijgt dit onderdeel ruimschoots de in documentaires gebruikelijke gedramatiseerde scenes. Je kan het vergelijken met hoe je een non-fictieboek leest en je eigen fantasie daarbij een beeld gaat vormen. Ook worden verschillende ‘ what-if’ s getoond. Hardop speculeren dus, dwars door de onweerlegbare feiten heen. Het werkt, maar het gevaar van een serie die alles tegelijkertijd probeert te zijn ligt constant op de loer.
Kortom, een ambitieus project. En geen eenvoudige wegkijkwerk: Wormwood is best taai, zelfs voor kijkers met oprechte interesse in het onderwerp. Maar maker Errol Morris, verantwoordelijk voor Oscarwinnende documentaires die tot de beste ooit kunnen worden gerekend (Gates of Heaven, The Thin Blue Line en The Fog of War), is een meesterverteller. De Amerikaanse jaren 50 komen stemmig tot leven, als een soort sombere Mad Men-prequel.
Wat Frank Olson is overkomen wordt heel persoonlijk gemaakt, terwijl het ook ronduit beangstigend is om te zien hoe de Amerikaanse overheid met zijn burgers en de waarheid om ging (en gaat). Je zou er bijna een complottheoriedenker van worden.
Wormwood, vanaf 15 december op Netflix
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!