Wild Is the Wind: soapy Zuid-Afrikaanse thriller

Tot nu toe zien vrijwel alle Zuid-Afrikaanse Netflix-titels eruit als soapseries. Dat is niet zo vreemd: de soap is ongekend populair in het land en waarschijnlijk werken veel mensen uit die branche ook in dit relatief nieuwe – door een streamingdienst gefinancierde – werkveld. Dat is bij  Wild Is the Wind ook het geval. Dus ogen heel veel scènes weinig geïnspireerd, gefilmd in saaie camerahoeken, met acteurs die de mores van het melodrama misschien wel ietsjes te goed kennen. Deze basis wordt in deze nieuwe Zuid-Afrikaanse Netflix Original gelardeerd met een relevant maar weinig beklijvend verhaal over raciale spanningen na de moord op een jonge witte vrouw in een kleine gemeenschap.

Natuurlijk wordt een zwarte man direct verdacht. Alle normale omgangsvormen en al het pragmatisch denken, ook bij de politie, verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer de moord wordt bekendgemaakt. Centraal in de film staan twee corrupte dienders: Smith (Frank Rautenbach) en Vusi (Mothusi Magano). Zij worden op de zaak gezet, terwijl ze ondertussen bijverdienen met drugshandel. De zaak levert natuurlijk ook frictie op tussen de twee: Vusi wordt tijdens verhoren vanwege zijn huidskleur niet serieus genomen, terwijl Smith zich lijkt blind te staren op potentiële zwarte verdachten.

Tja, is de film dan debet aan het bevestigen van stereotypen? Of is dat juist het punt? Moeilijk te zeggen. Omdat in elke scène het melodrama op de voorgrond treedt, nog eens aangesterkt door bombastische, tenenkrommende muziek.  Wild Is the Wind verwijst naar een bekend nummer van Nina Simone en dat zou eigenlijk verboden moeten zijn: het werk van deze heldin zou alleen gebruikt mogen worden in titels die ontroeren; die de kijker op een andere manier naar het leven laten kijken.