Wie is de Mol? S20BE01: Zag Nikkie de Mol?

Zoals elk jaar lopen we ook nu weer iedere aflevering Wie is de Mol? opdracht voor opdracht door. En daarbij vertellen we wat ons opviel en welke onopvallende hints we zagen.

Bij de opdracht met de spiegels en die geinige Fiatjes 500 biedt het algehele beeld een nogal tamme bedoening. De ontmoeting tussen de kandidaten gaat met een vreemd soort vanzelfsprekendheid – alsof ze elkaar al eerder hebben gezien. Wat zag Ellie Lust er trouwens goed uit, in dat rooie autootje! Opmerkelijk: de uitspraak van Ellie Lust (die later op haar spiegel verschijnt): ‘Misschien zie ik direct in je ogen wie je bent?’ In het volgende shot zien we Ellie in de spiegel kijken. Een hint naar eigen Molschap, die ze (zo blijkt later) niet wil verraden door bij de verkeerde spiegel te gaan staan?

Ondanks het gebrek aan haast worden de spiegels gevonden; duizend euro is snel verdiend. De tweede duizend euro is een goed moment om te Mollen. Wie staat bij de juiste spiegelspreuk? En wie niet? Als we de teksten gaan ontleden en naast de gemaakte groepsfoto leggen, blijkt dat Patrick, Ellie (Patrick en Ellie staan op elkaars plek), Jeroen en Tygo (Jeroen en Tygo staan op elkaars plek) bij de verkeerde uitspraak staan. Prima Molactie, duizend euro niet verdiend. 

Bij de tweede opdracht gaat veel mis. En is er veel en makkelijk te Mollen voor de Mol. Waar deze zich ook begeeft in het spel. Er gaat dan ook erg veel mis, met een negatief resultaat tot gevolg. Even op een rijtje. Penningmeester Patrick kiest Ellie Lust (uit wantrouwen) om deze opdracht samen te spelen. Als hij de Mol is, is het dan een verstandige positie om zélf de geldbedragen bij de namen te bepalen? Of wil je liever aan tafel zitten en een zo lang mogelijke lijst samenstellen? Het zal niet veel uitmaken.

Aan tafel ontstaat het misverstand dat er alleen maar mannennamen op de gastenlijst mogen, wat de te vinden deelnemers gelijk halveert, en wordt er bij het rekruteren van de disgenoten besloten om ‘valse namen’ naar de tafel te lokken – een niet toegestane actie, wat de Mol zeker zal hebben geweten. Of zoals Rik het zo mooi omschreef: ‘De lokale bevolking hebben aangezet tot list en bedrog.’ Beide mogelijkheden om aan tafel te Mollen lijken naar Peggy Vrijens te wijzen, als aanstichter van al dit leed.

Maar ook bij Ellie en Patrick kan de Mol zijn/haar lol op. Ellie strooit gulzig met bedragen, zoals een Mol dit op deze plek ook zou doen. Dat er uiteindelijk 250 euro uít de pot gaat, komt toch ook voor een groot deel op haar conto.

Wat we niet kunnen nalaten om te vertellen is dat het dorpje Monticchiello, waar de eerste twee opdrachten plaatsvonden, in 2011 (bij de laatste officiële telling) slechts 201 inwoners telde. Dan is het toch knap dat een tiende van de lokale bevolking aan tafel zat!

Het spektakelstuk van de aflevering vindt plaats in kasteel Poppi, waar de kandidaten oud-Mollen ontmoeten die ze, zoals Rik het omschrijft ‘info geeft hoe het spel te spelen’. Enig aanbevelen verdient de legende van wrede Matilda, die huisvestte in kasteel Poppi. Matilda, de mooiste vrouw van het land, lokte - zo gaat de legende - vrijgezelle mannen naar het kasteel om haar te entertainen, de nacht door te brengen en meer van dit soort praktijken. Nimmer verliet een man het kasteel levend. Velen claimen de geest van Matilda bij het kasteel te hebben gezien, geheel gekleed in het wit.

Terug naar het spel. De kandidaten hadden beter moeten weten. De gesprekken met oud-Mollen dienden als afleiding, zoals zo vaak een een-op-een-gesprek als afleiding zorgt voor iets wat achter de rug van de kandidaten gebeurt. Enkel Ron Boszhard (sterk, hoor), Horace Cohen (niet slim om geld te pakken) en Nikkie de Jager, ook heel sterk, maar zij heeft meer gezien dan anderen, daarover zo nog uitgebreid meer.

Allereerst Jeroen Kijk in de Vegte. Waarbij het zeer opvallend is dat hij niet eens een poging doet om iets uit het laatste bakje te pakken. Hij loopt er eerst zonder notie van te nemen langsheen, waarna hij pas nadat hij het bakje is gepasseerd stil gaat staan en opkijkt. Heel vreemd.

Dan, in de tweede groep, Nikkie. Op het moment dat oud-Mol Kim Pieters aan Nikkie uitlegt dat er achter haar rug om dingen kunnen gebeuren, kijkt ze precies op het juiste moment achterom. Op beeld is niet te zien wie of wat ze ziet, maar dát ze iemand ziet, is in slowmotion goed te zien. Achter in de zaal zien we de schaduw van een persoon van rechts naar links bewegen. Er liep daar dus iemand! Ik geloof dat dit de reden is geweest dat Nikkie niet het laatste kistje heeft gepakt, maar voor het hoogst haalbare koos: de joker. Kijk het hierboven rustig even terug, vanaf de twaalfde minuut.

Overigens, sterk productioneel werk van het team van de Mol, deze oud-Mollen. Hopelijk vinden we in de komende afleveringen nog meer inbreng van oud-Mollen.

Dat Tina er vervolgens uit gaat is jammer, maar er moet nou eenmaal iemand naar huis. Ook omdat dit seizoen maar uit 8 in plaats van 10 afleveringen bestaat. Dat houdt in: 7 exits en 1 finale. Hou dus geen rekening met situaties waarin er een groepsvrijstelling kan worden verdiend: gaat niet gebeuren.

Mooiste moment: toen Ron zijn groene scherm te zien kreeg. Ein-de-lijk. Ook lekker lang gerekt in de montage, dit moment.

Tot slot: veel aandacht in camerashots voor schilderijen (waar ik de betekenis, schilder of naam van de afbeelding nu niet van weet). Dit thema zal dit seizoen vaak terugkomen, aangezien het overkoepelende renaissance breed wordt uitgemeten en uitgemeten zal gaan worden.

Wat me verder opviel was de opmerkelijke muziekkeuze bij de opdrachten. On-Mol’s, zou ik welhaast zeggen. Shazaam biedt uitkomst. We herkennen bij de eerste opdracht On Days Like These van Quincy Jones (soundtrack van de film The Italian Job) en bij de tweede opdracht Tu Vui’ Fa L’americano van Fiorello, Matt Damon en Jude Law (inderdaad, ook uit een film: The Talented Mr. Ripley). En we hoorden de soundtrack van de geweldige serie Succession. Wat het zegt? Geen idee. Huiswerk!