Welcome to the Blumhouse: The Lie: een dure leugen

Onder de noemer Welcome to the Blumhouse brengt filmproducent Blumhouse Productions (bekend van Get Out en The Invisible Man) in de horrormaand oktober vier ijzingwekkende films uit bij Amazon Prime.

Op een grauwe winterdag in het noorden van de Amerikaanse staat New York rijdt Jay (Peter Sarsgaard) zijn puberdochter Kayla (Joey King) naar een balletkamp. Onderweg komen ze Kayla’s vriendin Brittany (Devery Jacobs) tegen, die bij hun instapt. De meiden giechelen en ouwehoeren op de achterbank totdat Jay op verzoek van Brittany stopt. Zijn twee passagiers verlangen naar een korte sneeuwwandeling. Jay volgt op afstand, totdat hij ineens een schreeuw hoort. Kayla zit op de rand van een brug en Brittany is in geen velden of wegen te bekennen. Hoewel de ijzige Kayla snel toegeeft dat ze Brittany in de ijzige rivier heeft geduwd.

Jay staat voor een dilemma: geeft hij zijn dochter aan bij de politie? Of probeert hij de boel te verbloemen? Hij kiest voor het laatste, om te voorkomen dat dochterlief het komende decennium achter de tralies moet bivakkeren. Zodoende besluit hij dat Kayla ziek is thuisgebleven en dat ze nooit in de buurt van de brug aan de snelweg zijn geweest. Jay informeert wel Kayla’s moeder Rebecca (Mireille Enos), die wat minder vastberaden overkomt. Maar als de ongeruste vader van Brittany ineens voor de deur verschijnt – de rillingen gaan over je rug als de deurbel klinkt – dan is er geen weg meer terug.

Zo gaat het van kwaad tot erger in The Lie. Hoewel de initiële leugen er nooit een voor eigen bestwil is geweest, maken de personages stuk voor stuk de meest kolderieke beslissingen. En wrijven in een vlek is steevast onverstandig. Dit alles doet een beetje Hitchcockiaans aan. Hoewel er in The Lie – in tegenstelling tot in de films van de Master of Suspense – nauwelijks ruimte is voor humor. Dat is misschien wel de achilleshiel van de film, die zich laat omschrijven als anderhalf uur zwaarmoedigheid. Maar als je weet dat filmmaker Veena Sud medeverantwoordelijk was voor de thriller The Killing (ook zo grauw van aard), dan komt dit niet als een verrassing. Evenals het feit dat de film tot aan het einde onverwachte wendingen neemt.