We Own This City S01E01-02: somber maar ijzersterk

Foto credits: Paul Schiraldi/HBO

Het nieuwe project van David Simon wordt door streamingdienst HBO Max aangekondigd als een serie waarin de maker van  The Wire terugkeert naar de plaats van handeling uit dat meesterwerk: de Amerikaanse stad Baltimore. Daar woont Simon trouwens nog steeds. Maar We Own This City is geen vervolg op The Wire ; op de perikelen rondom Omar Little en Jimmy McNulty. Hoewel de serie net als The Wire wel weer fungeert als een metafoor voor de stand van Amerika. Waar het land in The Wire al werd voorgespiegeld als bijna-failliet, kan je in We Own This City stellen dat de Verenigde Staten er niet beter op zijn geworden.

We Own This City draait om politiegeweld. Daar winden Simon en zijn co-scenaristen geen doekjes om. In de eerste aflevering zwiept vrij snel al een wapenstok in beeld, terwijl een politieagent (de uitstekend acterende Jon Bernthal speelt Wayne Jenkins en is een van de weinige bekende gezichten in de serie) aan een stel politierekruten uitlegt dat je tijdens je werk maar niet te veel agressie moet tonen. Dat vinden de media niet zo leuk. Hoewel je als agent, zodra je daar kans toe ziet, wel af en toe ‘een paar klappen’ mag uitdelen. Dat gebeurt echter wel vaker in Baltimore, blijkt uit indrukwekkende statistieken die in het drama de revue passeren.

Daar is echter vanuit hogerhand pas interesse voor – dat het politieapparaat in Baltimore niet functioneert en gruwelijkheden aanricht – na de dood van Freddie Gray in april 2015. Gray sterft nadat hij zwaargewond raakt terwijl hij achterin een arrestantenwagen is gezet waarvan de bestuurder opzettelijk hard over drempels rijdt. We Own This City draait om de nasleep hiervan: na Grays dood werd er immers hevig gedemonstreerd en ontstonden rellen. Simons drama toont hoe er sindsdien, ondanks goede bedoelingen her en der, maar weinig is veranderd. We Own This City is daarnaast, zoals gewoonlijk in Simons drama’s, ook een dwarsdoorsnede van Baltimore.

Met veel personages: mensen uit de achterbuurten, politici, dienders en onschuldige omstanders. Allemaal zien ze dat het systeem niet werkt, maar vrijwel niemand trekt aan de handrem. We Own This City is dan ook confronterend, net zoals Simons The Corner (2000) – een kroniek van drugsverslaafden in Baltimore – dat ook was. Zonder veel ademruimte. Maar met geweldige dialoog, en geworteld in een weerbarstige realiteit. Een realiteit waarin de grootste vijand misschien wel het kapitalisme is: dat systeem, dat leidt tot winstbejag en inhalige machinaties, leidt er ook toe dat echte investeringen in het politieapparaat uitblijven.