We Can Be Heroes: helden voor één dag

Superheldenfilms voor een jonger publiek. Het is een nichegenre, maar de Mexicaans-Amerikaanse regisseur Robert Rodriguez heeft wisselend succes behaald met zijn regie-inspanningen sinds het eerste deel van de Spy Kids-franchise in 2001 werd uitgebracht. In de Netflix-film We Can Be Heroes zet hij zijn inspanningen voort met toegankelijke superhelden in een luchtig verhaal zonder zware morele dilemma’s.

Een groep superhelden, ofwel Heroics, worstelt onderling sinds hun leider Marcus Moreno (Pedro Pascal, The Mandalorian ) heeft besloten om te stoppen met zijn missies sinds zijn vrouw is overleden, en hij zich nu volledig wijdt aan een vader zijn voor Missy (YaYa Gosselin). Tijdens een routinemissie stuiten Tech-No (Christian Slater) en de ijdele Miracle Guy (Boyd Holbrook) op een groep buitenaardse schepen die de aarde willen aanvallen. Het hoofd van de Heroics, mevrouw Granada (Priyanka Chopra Jonas), zet meteen alle superhelden in om de invasie tegen te gaan. Maar wanneer de helden worden gevangen is het aan hun kinderen om de buitenaardse invasie een halt toe te roepen.

Missy treedt in de voetsporen van haar vader en neemt meteen de leiding op zich om de reddingsmissie te laten slagen. Ieder kind in de groep heeft speciale krachten - met uitzondering van Missy. Wheels (Andy Walken) is superslim; Noodles (Lyon Daniels) is zeer flexibel; Ojo (Hala Finley) kan voorspellen wat er in de komende paar minuten gaat gebeuren; A Capella (Lotus Blossom) kan haar zangstem gebruiken om voorwerpen te bewegen; Slo-Mo (Dylan Henry Lau) zit vast in een tijdlus, en meer. De kinderen krijgen hulp van Missy’s grootmoeder (Adriana Barraza), ofwel de grootmoederlijke versie van Professor X, die potentieel ziet in de nieuwe generatie en hen wil trainen om hun krachten op de juiste manier te gebruiken.

Rodriguez had geen groot budget om mee te werken en dat is te zien in de visuele effecten die goedkoop overkomen, maar uiteindelijk krijgt het verhaal toch het benodigde live-action drama. Rodriguez’ script is gevuld met grappen rond de kinderen en hun fysieke krachten, waarbij bijvoorbeeld Noodles cartooneske grote vuisten kan creëren en een klein meisje ‘haaienkracht’ bezit die volwassen mannen kan uitschakelen.

De kinderen gaan natuurlijk op pad om hun ouders te redden (en uiteraard ook om de wereld te redden van een buitenaards invasie), maar de missie is uiteindelijk niet de belangrijkste boodschap die Rodriguez wil overbrengen. De verschillende krachten daargelaten gaat het zowel om de kracht van het individu, als om het feit dat je samen sterker staat wanneer je je inzet voor het grotere goed. Het sijpelt door dat de kinderen de volgende generatie vertegenwoordigen, en de jongere generatie is altijd beter dan de vorige.

We Can Be Heroes neemt zichzelf niet al te serieus, en de zelfbewuste, komische toon werkt. De kinderfilm van Robert Rodriguez is een vermakelijke toevoeging aan het superheldengenre.