VOD Première: The Autopsy of Jane Doe

 

The Autopsy of Jane Doe is een prima horrorfilm met een stom einde dat de rest van de film niet verpest omdat die rest zo steengoed is. We bevinden ons in een mortuarium dat wordt gerund door een gemoedelijke en wijze vader - geweldige rol van alleskunner Brian Cox - die zijn jonge zoon opleidt in de geheimen van het vak. Hun relatie, die zowel heel liefdevol als heel professioneel is, is de stevige basis van dit verhaal, dat pas echt begint als acteur nummer drie op een stretcher het lab wordt ingerold. Het is de stille, bleke, roerloze, anonieme en ontzettend dode jonge vrouw die voorlopig Jane Doe heet - in de VS zijn John en Jane Doe de namen die voor ongekende doden worden gebruikt - totdat vader en zoon en de politie haar moordenaar(s) hebben gevonden. Want Jane werd onder hoogst verdachte omstandigheden aangetroffen. Voordat de film afbuigt naar occulte, Dan Brown-achtige bijbelse ongein - die wel degelijk eng is, maar in het genre niet bepaald origineel - brengen we eerst een uur door op de snijtafel waarin Jane vakkundig onderhanden wordt genomen op zoek naar haar doodsoorzaak. Het bijzondere van deze film is dat Jane, doordat ze letterlijk voortdurend in het middelpunt van de belangstelling staat (ligt), een echte hoofdrol in het verhaal heeft. Een dode, die in de gehele film geen vinger verroert en voortdurend in beeld is en door de vader en zoon zo voorzichtig en respectvol wordt behandeld dat ze een echt persoon is en blijft, ook als ze van onder tot boven opengesneden op tafel ligt. Het is een bizarre en intieme ervaring om haar te zien liggen, een prachtig en tragisch wezen dat veel mededogen opwekt, ook als ze levensgevaarlijk blijkt te zijn. Dat een dode zo'n permanente en beeldvullende hoofdrol heeft is uniek en de regisseur (die van het bizarre Trollhunter) en de acteurs halen alles eruit wat erin zit: het woord 'disturbing' is echt te zwak voor de ontzagwekkende en doodenge aanwezigheid van Jane, die in haar stilheid en roerloosheid de term 'lijk' verre ontstijgt en de Oscar voor beste dode uit de recente filmgeschiedenis behoort te krijgen. Haar gezicht blijft nog lang nadat de film is afgelopen rondhangen op je netvlies. Helaas, in zekere zin.