Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

VOD Filmklassieker: The Andromeda Strain (1971)

  •  
12-03-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
1844173986
De geestelijk vader van Westworld zat ook achter deze ultra-seventies sciencefiction film. Hetzelfde thema: de mens wordt de dupe van de eigen technologie.
 
The Andromeda Strain is een strak vormgegeven, prachtig gefilmd, wetenschappelijk verantwoord en nogal traag voorbeeld van de pessimistische pre- Star Wars sciencefiction van de eerste helft van de jaren 70. Het is een (zeer getrouwe) verfilming van een bestseller van medicus, schrijver en regisseur Michael Crichton.
Crichton was een techno-pessimist: in veel van zijn boeken en scripts – Westworld (het door hemzelf geschreven en geregisseerde origineel uit 1973), Jurassic Park , Sphere – legt de mens het (bijna) af tegen zelfgeschapen moderne technologie. Zijn eerste succes was in 1969 The Andromeda Strain, over een satelliet die uit de ruimte terugkeert met een virus aan boord dat dodelijk blijkt voor de mens. In 1971 werd het verfilmd door de legendarische regisseur Robert Wise, maker van sf-klassiekers als The Day the Earth Stood Still (1951) en Star Trek: The Motion Picture (1979) en grappig genoeg ook van totáál andere bioscoop-iconen als West Side Story en The Sound of Music.
Het verhaal begint als een bergingsteam een neergestorte satelliet in New Mexico opspoort en ontdekt dat in een nabijgelegen gehucht iedereen morsdood is behalve een baby en een zware alcoholist. Een team wetenschappers wordt daarna in een extreem cool vormgegeven ondergronds wetenschappelijk lab aan het werk gezet om, met hulp van de baby en de alcoholist, het virus te onderzoeken en te elimineren. Zoals dat gaat in dit soort films, loopt er het een en ander mis. De race tegen de klok die vervolgens van start gaat, blijkt er niet alleen eentje van mens versus virus maar ook van mens versus technologie, als de automatische veiligheidsmechanismen van het lab de dood van de wetenschappers en wellicht de hele mensheid in gang zetten.
Regisseur Wise gebruikte onbekende acteurs om de kijker niet van het verhaal af te leiden, maar een zeer bekende cameraman die minstens net zo belangrijk was voor de film als Wise. Richard Kline was ook director of photography van King Kong (1976) en andere sf-klassiekers als Soylent Green , Battle for the Planet of the Apes en de eerste Star Trek- film. Hij gebruikte een paar technische trucs om de bijzondere look van de film te bereiken. Hij onderbelichte de scènes in het dorpje des doods, waardoor alles er beklemmend levenloos uitziet, en gebruikte een voorzetlens ( split diopter ) om in de scènes zowel voor- als achtergrond scherp te krijgen, wat een enorme scherptediepte en een vervreemdend effect geeft. In deze supercut van een fan zijn 71 van zulke shots chronologisch achter elkaar geplakt en ze geven een goed beeld – en een goede samenvatting – van de film:
 
 
Zo'n samenvatting kan niet per se kwaad, want de hele film blijkt voor velen een lange zit (131 minuten) en het tempo is zoals gezegd soms tergend traag, alsof je naar een nauwgezette documentaire zit te kijken. Maar waarom dit een klassieker met veel fans is, is wel begrijpelijk: het is allemaal weird en fraai. En hóógst seventies ; zie ook deze supercut van de interieurs van het lab en de mooie credits , waarin het hele verhaal grafisch al wordt verteld voordat de film daadwerkelijk begint. De gelijknamige mini-serie die A&E in 2008 op televisie bracht, is losjes gebaseerd op het boek en wordt vrij algemeen als een jammerlijke mislukking gezien.
The Andromeda Strain is te streamen op Netflix
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!