Vampieren in de Nacht S02E01: weinig originele coming-of-age

Foto credit: AVROTROS

In het kielzog van Harry Potter zijn allerlei kinderdrama’s verschenen. Denk bijvoorbeeld aan de Twilight-saga. Ook Vampieren in de Nacht, over jonge bloedzuigende monsters, valt in deze categorie. In het eerste seizoen zagen we hoe Alisa (Anastasia Martin) haar bijzonder gave – een soort magisch lichtbaken dat uit haar handen schiet – ontdekte terwijl ze met haar lotgenoten streed tegen kwaadaardige machten. In het tweede seizoen heeft Dracula (Julian Bleach speelt een soort light-versie van Gary Oldmans Dracula in Bram Stoker’s Dracula uit 1992) opnieuw het plan opgevat om de wereld voorgoed te verwoesten.

De thematiek rondom vampieren leent zich uitstekend voor coming-of-age-dramatiek. Dat bewees Joel Schumacher al met The Lost Boys (1987). Dat zien we eveneens terug in Vampieren in de Nacht: jeugdige romances en jaloezie tegen de achtergrond van een eeuwenoud conflict. Hoewel je je niet aan de indruk kunt onttrekken dat de nadruk in het tienerdrama vooral ligt op acteren groter dan het leven zelf. Oftewel: maniakale gestes, veel gefluister en intrigerende blikken. Regisseur en scenarist Diederik van Rooijen ( Penoza ) kent in die zin het klappen van de zweep al te goed. Hoewel hij in het tweede seizoen vooral meer van hetzelfde laat zien.

En wat we zien memoreert toch vooral aan wat beter is – zie de bovengenoemde voorbeelden. Vampieren in de Nacht mist in dat opzicht – pun intended – een ziel, een zekere eigenheid. Het is vooral hapklaar kindervermaak, dat gemaakt is voor kinderen die de esthetiek van Harry Potter en Twilight kennen, en net als de bloeddorstige vampieren snakken naar méér.