Valeria S01E01-02: herkenbare beslommeringen

‘Spijt is beter… dan denken: wat als?’ Het is een ingeving die alleen naar voren komt in een nachtelijk gesprek na een avondje drinken. De 28-jarige aspirant-schrijver Valeria (Diana Gómez, La Casa de Papel) worstelt met haar leven: ze heeft een schrijversblok en tevens last van het bedriegerssyndroom, en ze is getrouwd maar seksueel gefrustreerd.

In de moderne maatschappij voelen velen de sociale druk wanneer het dertigste levensjaar in het vizier komt. Je dient een carrière te hebben opgebouwd, ook succes te hebben in je privéleven, en de rest van je leven te hebben uitgestippeld. Toch strookt de realiteit vaak niet met je dromen. Het ideale leven is niet altijd binnen handbereik. Valeria is gebaseerd op de boeken van de Spaanse schrijfster Elísabeth Benavent.

Het is bij vlagen een b-versie van de klassieker Sex and the City - alleen de Spaanse variant dan. Valeria en haar drie beste vriendinnen worstelen met het wegtikken van de tijd. Lola (Silma López) geniet van haar (openlijke) seksuele escapades met een getrouwde man. De lesbische Nerea (Teresa Riott) kan zich niet los worstelen van haar ouders. En de schuchtere Carmen (Paula Malia) heeft een oogje op haar collega Borja, maar durft hem niet aan te spreken. Hetgeen wat hen verbindt? De warboel van emoties rondom liefde, seks en (terechte) zorgen over de toekomst.

‘Wat als ik mijn moment verspil aan millennial-onzin?’ Het is hetgeen waar Valeria’s echtgenoot Adrián (Ibrahim Al Shami) zich zorgen over maakt. Zijn ambities als fotograaf ziet hij langzaam in rook opgaan. In plaats van als documentairemaker af te reizen naar plaatsen zoals Georgië, dient hij nu genoegen te nemen met zijn werk: tutorials filmen voor een bekende yoga influencer. Het stel worstelt zowel emotioneel als financieel. De serie verzinkt langzamerhand in een Spaanse soap wanneer de jonge architect Victor (Maxi Iglesias) Valeria beïnvloedt om het onderwerp van haar eerste roman om te zetten in erotische escapades. Seks verkoopt nu eenmaal.

Regisseur Inma Torrente kiest samen met cinematograaf Johnny Yebra in de eerste afleveringen voor een glanzende en kleurrijke cinematografie om de beslommeringen van Valeria en haar vriendengroep weer te geven. De serie is geenszins origineel te noemen, maar toch weet het de zorgen van de jongere Spaanse generatie weer te geven. Velen rollen van de ene naar de andere baan om de huur te betalen en proberen daarnaast hun dromen te verwezenlijken. Alle castleden zijn tevens charmant genoeg om de archetypen en de vele clichés uit het script te vertolken.

Valeria is nietszeggend binnen het genre van de romantische komedie. Soms dien je te omarmen dat je tot de middenmoot behoort.