Totems S01E01: oog voor detail

Het is 1965. Francis Mareuil (Niels Schneider) maakt in Frankrijk carrière als ruimtevaartingenieur; pianist Lyudmila Goloubeva (Vera Kolesnikova) is in Moskou net aangenomen op het conservatorium. De ambities van de twee jongelingen gaan echter de ijskast in als ze worden gerekruteerd door respectievelijk de Franse geheime dienst en de KGB. De Koude Oorlog is op zoek naar nieuw bloed; naar intelligente mensen die achter vijandige linies spionnenwerk kunnen doen. Tegen wil en dank – en dankzij enige dwang – beginnen Marueil en Goloubeva aan een nieuw leven. Hoewel de deuren naar hun oude levens op een kier blijven staan.

Niettemin heeft Mareuil de kennis om eventuele plannen van de Sovjets voor een superwapen in de ruimte te kunnen begrijpen en uit te leggen aan zijn superieuren. Hij zal waarschijnlijk achter het IJzeren Gordijn gaan opereren; Goloubeva heeft een vader die zakendoet met een Amerikaanse partij, en dus eisen de communisten dat zij hem in de gaten houdt. Van mijlenver zie je aankomen dat ze elkaar zullen ontmoeten en dat er wellicht een affaire – Maureuil is getrouwd en heeft een kind – zal opbloeien. Twee intelligente mensen, met tegenstrijdige belangen, die in de liefde voor elkaar een gemene deler vinden, zoiets.

Showrunners Olivier Dujols en Juliette Soubrier flirten af en toe met de bovengenoemde platitudes over de romantiek, maar Totems ziet er ook waarachtig uit; met oog voor (historisch) detail. De serie is sfeervol en memoreert bij vlagen aan The Americans. Het enige verschil is dat de laatstgenoemde titel bij vlagen ook zeer komisch was, en humor ontbreekt goeddeels in Totems. Dat is spijtig: niet alle passages hoeven plechtstatig en serieus te zijn.