The Witcher S01E01: Superman als monsterjager

De immens populaire achtdelige boekenreeks rondom The Witcher (een soort Middeleeuwse monsterjager met bovennatuurlijke gaven), geschreven door de Poolse auteur Andrzej Sapkowski, werd eerder al omgevormd tot stripboeken, kaartspellen en videogames. Netflix had enige tijd een propositie voor een speelfilm op tafel liggen, maar een Netflix-producent had een beter idee: waarom starten we geen franchise? Oftewel: met een archief aan bronmateriaal zou je minstens een drietal seizoenen kunnen maken. En je hoeft niet te vrezen dat de pagina’s op een gegeven moment – zoals bij Game of Thrones wel het geval was – opraken.

De dramaserie is bovendien vooralsnog ook een sterker product in de Netflix-keten dan de speelfilm (hoewel er argumenten zijn die inmiddels voor de film pleiten – zie Marriage Story en The Irishman ). Er speelt ook iets anders: nu Game of Thrones van de buis is, is er een vacuüm ontstaan. Het lijkt er evenwel niet op dat de zucht naar fantasy (bloederige kostuumdrama’s met bovennatuurlijke elementen) ineens is verdwenen. The Witcher lijkt hierop in te spelen.

Het verhaal draait om een monsterjager, dé Witcher, gespeeld door ‘Mr. Superman’ Henry Cavill. In de openingsscène van de pilotaflevering baant hij zich een weg door een grauw en zompig moeras, waar hij en passant onder water een gigantisch wezen aan zijn zwaard rijgt. Hierop belandt hij in de vesting Blaviken, waar hij een ontmoeting heeft met een tovenaar, en waar hij als eenling en buitenstaander geenszins geliefd is. Witchers resideren dan ook liever in de luwte – maar soms moet je uit noodzaak je gezicht laten zien.

Overigens laat de fantasyreeks zich ook omschrijven als een western, waarin de Witcher zich zal ontfermen over twee vrouwelijke personages: prinses Ciri (Freya Allen) en Yennefer (Anya Chalotra). Gedrieën zullen ze het kwaad – in welke hoedanigheid dan ook; monster of mens – moeten bestrijden.

Wie overigens de boeken niet heeft gelezen, zal in sommige gevallen van een koude kermis thuiskomen. De pilotaflevering zit vol met curieus jargon (wat is een kikimora?) en een keur aan personages. Veel expositie betekent goed opletten. Waarmee de doelgroep van The Witcher dan ook de fans van het eerste uur lijkt. Wie niet direct behoefte heeft aan een Game of Thrones-surrogaat zal dit groteske drama dan ook prima links kunnen laten liggen.