The Widow S01E01-05: ge(s)laagde thriller in Congo

De allereerste scène van The Widow geeft al direct aan hoe de serie het beste bekeken kan worden. Twee jonge kinderen spelen in het oerwoud. Een jong meisje (Shalom Nyandiko) klimt hoog in een boom. Dan worden ze door een mannenstem geroepen. Het meisje klimt terug naar beneden. Beide kinderen pakken hun geweren op en voegen zich bij een groep soldaten. Het moraal van dit verhaal? Niets is in The Widow zoals het op het eerste gezicht lijkt.

De weduwe uit de titel, Georgia (Kate Beckinsale, Love & Friendship, Underworld), leeft als kluizenaar op het platteland van Wales, sinds haar man (Matthew Le Nevez) bij een vliegtuigongeluk in de Democratische Republiek Congo is omgekomen. Groot is dan ook de schok wanneer ze drie jaar later – puur toevallig - op de nieuwsbeelden van Congolese rellen haar man denkt te herkennen.

Dus springt Georgia in het eerste de beste vliegtuig richting Kinshasa en roept ze de hulp in van Judith (Alex Kingston), een collega van haar echtgenoot, en van Emmanuel (Jacky Ido), wiens zwangere vrouw bij hetzelfde ongeluk was omgekomen.

Schrijvers, uitvoerend producenten en broers Jack en Harry Williams ( The Missing ) nemen rustig de tijd voor deze gelaagde thriller. Want wat hebben Georgia, de twee kindsoldaten, een man met de bijnaam Meneer Tequila (Bart Fouche) en een blinde IJslander genaamd Ariel (Ólafur Darri Ólafsson, Trapped , The Missing) met elkaar te maken?

Het lukt de broers ook redelijk goed om alle verhaallijntjes interessant te houden, al is het wel jammer dat de belangrijkste verhaallijnen toch weer gedragen worden door de witte personages, met naast Ariel, Judith en Meneer Tequila ook Martin (Charles Dance), een oude legerconnectie van Georgia die zich halverwege het seizoen eveneens met de zoektocht gaat bemoeien.

Georgia kan alle hulp goed gebruiken, aangezien ze zich door Kinshasa beweegt als een olifant door een porseleinkast, blind voor de risico’s en de gevaren. ‘Je wil de K2 beklimmen tijdens een donderbui', vermaant Judith haar al meteen aan het begin. Wanneer een ziekenbroeder haar drie afleveringen later waarschuwt dat het niet veilig is om alleen en onbewapend de rimboe in te gaan, doet Georgia dit af als seksisme. ‘Ik red me wel’, zegt ze beslist, ook al kent ze de taal niet en moet ze eerst langs een groep zwaarbewapende mannen voordat ze haar doel – Meneer Tequila – bereikt. Ze wil hem toch alleen maar een paar vragen stellen? Hoe gevaarlijk kan een man zijn, die waarschijnlijk willens en wetens haar echtgenoot van de aardbodem heeft laten verdwijnen en minstens één dode op zijn geweten heeft?

Het Georgia-personage voelt een beetje als een variant op Veronica Guerin (zoals gespeeld door Cate Blanchett in de gelijknamige Joel Schumacher-film), de echt bestaande journaliste die ooit halsoverkop de Ierse drugswereld in dook, en dat uiteindelijk met haar leven moest bekopen. Met als grote verschil dat bij Georgia het vaak anderen zijn die – onbedoeld - het slachtoffer worden van haar roekeloze gedrag.

Sommige slachtoffers zijn minder per ongeluk. Al aan het begin van de zoektocht sporen Georgia en Emmanuel de ex-echtgenote van Meneer Tequila op, die bezweert dat ze niet weet waar haar eikel van een ex uithangt. Georgia denkt anders. En dus pikt zij hun dochter op van school met een smoesje – oftewel: kidnappen – en belt ze diens moeder op met het bericht dat haar dochter in het ziekenhuis ligt. De ex is, begrijpelijkerwijs, furieus. Kate probeert het goed te praten met: ‘Jij zat een kwartier in onzekerheid, kan je je voorstellen hoe ik me voel!’ Georgia krijgt uiteindelijk waar ze om vroeg: informatie. Maar de ex heeft ook een waarschuwing: ‘Als ik je ooit weer tegenkom, vermoord ik je.’ De boodschap is duidelijk: mocht Georgia je nodig hebben, berg je dan maar.