The White Lotus S01E01-02: sippe rijkelui satire

Wilde je altijd al een komedie zien over rijke mensen op vakantie die het zelf toch ook best wel zwaar hebben? Dan zit je bij The White Lotus goed.

De 6-delige serie volgt het wel en wee van een handvol vakantiegangers in het resort The White Lotus op Hawaii: vader Mark (Steve Zahn, Treme), moeder Nicole (Connie Britton, Friday Night Lights , Nashville) en hun kinderen Quinn (Fred Hechinger, Fear Street-trilogie) en Olivia Mossbacher (Sydney Sweeney, Euphoria , Everything Sucks! ), kersvers bruidspaar Shane (Jake Lacy, High Fidelity) en Rachel Patton (Alexandra Daddario, Baywatch) en single zestiger Tanya McQuoid (Jennifer Coolidge, American Pie, 2 Broke Girls).

En wat blijkt? Ook rijke mensen hebben dingen om zich druk over te maken! Vader Mark is verontrust over de grootte van zijn, volgens hem, opgezwollen testikels. Zou het een dodelijke ziekte zijn? ‘Zijn ze groter?’ vraagt vrouwlief zich hardop af. ‘Ik heb ze al een tijdje niet gezien.’ Dochter Olivia en beste vriendin Paula (Brittany O’Grady, Star ) brengen hun tijd door met een rugtas vol verdovende middelen en Tanya kan niet wachten op haar volgende massagebeurt nu ze de magische handen van manueel therapeute Belinda (Natasha Rothwell, Insecure ) heeft ontdekt. Manager Armond (Murray Bartlett, Looking ) heeft het meeste te verduren van bruidegom Shane, die toch zeker weet dat zijn mammie een duurdere en betere kamer voor hen heeft geboekt dan diegene waar ze nu mee zijn afgescheept.

Je snapt dat bedenker Mike White ( Enlightened ) voor satire wil gaan. Maar het eindresultaat is helaas een redelijk sippe serie. Het hoeft allemaal natuurlijk niet heel dik aangezet en dramatisch te zijn, zoals bijvoorbeeld in Avenue 5 – waarin verwende rijke mensen schipbreuk lijden tijdens een ruimtecruise. Maar je zou toch iets meer gedenkwaardige momenten verwachten dan: irritante tienermeisjes zijn hun rugtas met verdovende middelen kwijt! Of: Shane komt voor de zoveelste keer bij de manager verhaal halen.

Alleen de belofte dat er in elk geval één persoon als lijk in het vrachtruim van het vliegtuig terug naar het vasteland gaat, is daarbij niet genoeg.