The Swimmers: biopic van twee Syrische durfallen

Foto credits: Laura Radford / Netflix

In 2011 vluchten de Syrische zussen Sara en Yusra Mardini vanuit hun woonplaats Damascus naar Duitsland. In 2016 doet Yusra – die net als Sara een uitstekende sportzwemmer was in Syrië - mee aan de Olympische Spelen van Rio de Janeiro, terwijl Sara zich in Lesbos ontfermt over vluchtelingen die daar aankomen. Kortom, The Swimmers is een verhaal over menselijke veerkracht. En de titel verwijst naar de twee hoofdpersonen, die zelfs tegen de stroming in weten te zegevieren in het leven. Je zou in die zin kunnen stellen dat de algehele sfeer in de film – geregisseerd door Sally El Hosaini – hoopvol is.

Hoewel het verhaal – dat de triomftochten en beproevingen van de twee jonge vrouwen toont – begint met het uitbreken van de oorlog in Syrië, aan het begin van het vorige decennium. De vader van Sara en Yusra wil aanvankelijk niet dat z’n dochters vluchten – maar er is niets meer voor hen in Syrië. Die gedachte wordt op nogal opzichtige wijze gevisualiseerd wanneer tijdens een zwemwedstrijd een gigantische bom zich penetreert door het dak van het zwembad en precies in de baan valt waar Yusra op dat moment zwemt. Niettemin is dat het teken voor papa om de wens van zijn dochter te honoreren.

Vaderlief leent 10.000 dollar voor de reis van zijn dochters. Yusra en Sara zitten zodoende voor ze het weten in Turkije, regelen vervolgens een smokkelaar, en ontpoppen zich als helden als ze een gemankeerde reddingsboot vol vluchtelingen naar de andere kant van de Egeïsche Zee weten te zwemmen als de motor het begeeft. Vooral die scène is memorabel, met mensen uit allerlei windstreken die dankzij hun gezamenlijke doel zich over elkaar ontfermen. Hoewel het melodrama en de gratuite sentimentaliteit in The Swimmers voortdurend op de loer ligt. Het is een film die uit volle borst wil schreeuwen: dít is belangrijk, dít verhaal is belangrijk – en dat vermoeit op den duur.