The Night Stalker: The Hunt for a Serial Killer S01E01: zoeken naar een naald in een hooiberg

Tijdens de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles is er een seriemoordenaar actief in de Engelenstad. In The Night Stalker reconstrueert documentairemaker Tiller Russell hoe een rechercheursduo op het spoor komt van Richard Ramirez, een satanist die in zijn jeugd gefascineerd raakt door het macabere. Terwijl het topsportevenement gaande is, houdt een duistere kracht de straten verderop in zijn greep. In de openingsscène illustreert Russel deze dualiteit: eerst zien we triomfantelijke beelden van welvarend Los Angeles, begeleid door Bruce Springsteens Glory Days, opgevolgd door beelden van armoede en maatschappelijke onrust in het oostelijke deel van de stad.

East L.A. was het territorium van de uit een Mexicaans-Amerikaans gezin afkomstige Ramirez. In de eerste aflevering ligt de nadruk op de rechercheur die in diezelfde buurt opgroeide en zelfs de moeder van een van Ramirez’ eerste slachtoffers nog kende uit zijn jeugd. Vanuit zijn perspectief zien we hoe het in een gemeente waar destijds zo’n 1000 moorden per jaar werden geregistreerd soms zoeken was naar een naald in een hooiberg. Hoewel het achteraf gezien een zegen is geweest dat Ramirez niet ál zijn slachtoffers om het leven bracht – zo ontstond er een fijnzinnig signalement.

Tussen de interviews door gebruikt Russell stemming makende beelden en muziek om zijn intentie – de kijker fascineren door angst in boezemen – kracht bij te zetten. Die bombast heeft dit onderwerp evenwel niet nodig. De slow-motion beelden van een brandende sigaret, een tikkende klok en een bloederig mes leiden af van de rode draad: de psyche van Ramirez, die we graag willen doorgronden. We, geobsedeerd door het perverse, willen net als een sportverslaggever na een belangwekkende wedstrijd, weten wat er door het hoofd heen ging van de speler (of seriemoordenaar). In die zin zijn we allemaal een soort ‘ Mindhunters ’, op zoek naar de inhoud van de zwarte doos.

Je kan je niet aan de indruk onttrekken dat Russell hier in de eerste aflevering nog vakkundig omheen danst. En de vraag rijst of hij überhaupt een nieuw licht zal werpen op de casus Ramirez. Omdat er tot nu toe nog geen enkele goede documentaire of speelfilm over dit onderwerp is verschenen. Wat eens temeer bewijst dat het verfilmen van de maatschappelijke impact van een seriemoordenaar geen sinecure is. En wie het goed doet, zie I’ll Be Gone in the Dark (over de Golden State Killer), offert een stuk van zijn leven op. Russell lijkt het zich in dat opzicht iets te gemakkelijk te hebben gemaakt.